شبکه اجتهاد اجتهاد و اصول فقه, حکومت و قانون, اقتصاد و بازار, عبادات و مناسک, فرهنگ و ارتباطات, خانواده و سلامت
شبکه اجتهاد: شیعه باید فاطمیه داشته باشد ولی در برپایی فاطمیه دو موضوع مهم را باید در نظر گرفت:
۱- فاطمیه را نباید در حوادث صدر اسلام خلاصه کرد؛ فاطمیه باید تجدید بیعتی با ولایت برای مبارزه با طاغوت‌های زمان باشد.
۲- فاطمیه را نباید به عاملی برای تفرقه میان مسلمانان تبدیل کرد. امام علی(ع) به خاطر مصلحت امت اسلامی از حق خلافت خویش گذشتند، و بر مصائب فاطمی صبر نمودند تا امت اسلامی دچار تفرقه نشود، حال آیا می‌توان به نام حمایت از ولایت بر طبق تفرقه میان مسلمانان کوبید؟
بی تردید هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد، برپایی مجالس روضه حضرت زهرا- سلام‌الله‌علیها- و بیان مصائب وارده بر ایشان، اگرچه برای شیعیان سودمند است و در جای خود باید آنها را بیان نمود، ولی طرح مستقیم و بی‌پرده همین سخنان در جمع اهل‌سنت که معرفت و شناخت درستی نسبت به وقایع صدر اسلام ندارند، زیانی بیش از سود آن دارد.
باید دید اولویت جهان اسلام در وضع کنونی چیست؟ آیا امروز جهان اسلام در گیر و دار مشروعیت حکومت سقیفه است یا تسلط اسلام آمریکایی بر آن؟
حقیقت این‌که امیرالمؤمنین علی(ع) نیز پس از خلافت خویش، مبارزه با اسلام اموی را مقدم بر هر امر دیگری می‌دانستند، ازاین‌رو هنگامی در جنگ صفین شخصى از طایفه بنى اسد از آن حضرت پرسید: «چگونه قوم شما، شما را از این مقام(خلافت) کنار زدند، درحالی که شما سزاوارترید؟»
آن حضرت در پاسخ گفتند: «یَا أَخَا بَنِی أَسَدٍ إِنَّکَ لَقَلِقُ الْوَضِینِ تُرْسِلُ فِی غَیْر سَدَد(نهج‌البلاغه، خطبه ۱۶۲٫ )؛ اى برادر اسدى! تو مردى مضطرب و دستپاچه‌اى و بى‌هنگام پرسش مى‌کنى»
سپس آن حضرت با این بیان که تو احترام خویشاوندى سببى دارى و هم حق پرسش، این‌گونه پاسخی کوتاه بیان داشتند:
«آن خودکامگى که نسبت به خلافت بر ما تحمیل شد، در حالى که ما را نسب برتر و پیوند خویشاوندى با رسول خدا (ص) استوارتر بود، محض این بود که انحصار طلبى کردند و از رسیدن آن به ما بخل ورزیدند، گروهى بخیلانه به کرسى خلافت چسبیدند، و گروهى سخاوتمندانه از آن دست کشیدند، داور خداست، و بازگشت همه ما به روز قیامت است.»
در ادامه امام با خواندن شعری خواستار آن شدند که در چنین شرایطی به‌جای پرداختن به ماجرای خلافت، به موضوع معاویه و اسلام اموی پرداخته شود:
«وَ هَلُمَّ الْخَطْبَ فِی ابْنِ أَبِی سُفْیَانَ فَلَقَدْ أَضْحَکَنِی الدَّهْرُ بَعْدَ إِبْکَائِه؛ اکنون بیا و مشکل مهمّ پسر ابوسفیان را تماشا کن، که روزگار مرا به خنده آورد از آن پس که مرا گریاند.»
امیرالمؤمنین(ع) در این قسمت تأکید می‌کنند هدف اسلام اموی تنها استیلاى بر امت اسلامى نیست، بلکه آنها کمر به محو اسلام بسته‌اند.
شیعیان واقعی امیرالمؤمنین(ع) نیز خوب می‌دانند که امروز اسلام آمریکایی تهدیدی برای اساس اسلام است و تنها راه مبارزه با آن اتحاد اسلامی است، زیرا با آگاهی و هوشیاری‌ای که در پرتوی این اتحاد برای مسلمانان ایجاد می‌شود، پرده‌های تعصب مذهبی کنار رفته و دیر یا زود، طومار اسلام آمریکایی درهم خواهد پیچید.
