شبکه اجتهاد اجتهاد و اصول فقه, حکومت و قانون, اقتصاد و بازار, عبادات و مناسک, فرهنگ و ارتباطات, خانواده و سلامت
کارگاه روش استناددهی به منابع با ارائه استاد ایازی در مرکز تخصصی آخوند خراسانی (ره) مشهد برگزار شد. برخی مطالب مطرح‌شده در این گفتار به‌قرار زیر است:
برای ارائه شیوه استناددهی به منابع ابتدا می‌باید اقوال مطرح در حجیت منابع، خصوصاً قرآن را بررسی کرده و مبنای خود را در آن مشخص نماییم تا استناددهی بر اساس مبنای مختار صورت گیرد.
دو نظر حجیت مستقله قرآن و عدم حجیت مستقله قرآن نظرات به تمام مخالف در مورد حجیت قرآن است. نظر سوم اما که نظر غالب فقها است، آن است که در رأی خود قائل به حجیت ظواهر هستند لکن در عمل هیچ بهره‌ای از آن نمی‌برند و بدان استدلال نمی‌کنند.
نظر حجیت مستقله قرآن بدان جهت که در خود قرآن تبیین و تشریع آیات بر عهده آن گذاشته‌شده، سیره مستمره معصومین (ع) استناد به آیات قرآن بوده و نیز سیره علما مسلمین در زمان‌های مختلف بدان بوده است، صحیح است.
برای آشنایی با روش استناددهی به قرآن می‌باید ویژگی‌های کتاب را بدانیم. ازجمله ویژگی‌های قرآن بیان عام و کلی آن است. طبعاً این کلی‌گویی از طرف عالم حکیم معنایی دارد که باید از آن در استنباط بهره برد.
ویژگی دیگر قرآن پراکندگی آیات قرآن است. به‌عنوان نمونه هر یک از آیات مربوط به نماز در سوره‌های مختلف قرآن آمده است و احکام مربوط بدان به‌تدریج بیان‌شده است. تدریجی بیان نمودن احکام را می‌توان به‌عنوان اصلی قرآنی در نظر گرفت و علاوه بر بیان در عمل نیز آن را جاری دانست؛ مثلاً در مورد حجاب در اوایل انقلاب این مسئله از طرف مرحوم شهید مطهری عنوان شد که نباید در اجبار بر حجاب از ابتدا با شدت و حدت وارد عمل شد و این مسئله را به‌تدریج نهادینه کرد.
ویژگی دیگر قرآن انعطاف آن است؛ بدان معنا که باوجودی که امکان داشته است برخی از آیات محکم بیان گردد لکن متشابه بیان‌شده است! مانند آیات مربوط به جبر و تفویض و همچنین آیات مربوط به شراب. در استنباط نیز می‌باید از این اصل قرآنی به‌گونه‌ای ظریف بهره برد.
ویژگی دیگر قرآن به هم پیچیدگی و در هم تنیدگی آیات است. هر جا که در قرآن بیان حکمی از احکام الهی صورت گرفته است، قبل یا بعدازآن نکته‌ای اخلاقی، تربیتی و یا اعتقادی مطرح‌شده است. می‌توان این مطلب را به‌عنوان قاعده‌ای از دل قرآن به دست آورد و دلیل آن نیز درهم تنیدگی همه جهات زندگی آدمی است. لذا اگر می‌خواهیم احکام را در جامعه به اجرا درآوریم، بایستی مسائل اجتماعی، اخلاقی، تربیتی و اعتقادی را نیز در نظر داشت.
به‌عنوان‌مثال امروزه اگر موسیقی در مشهد کنار گذاشته شود، طبعاً سر از زیرزمین‌ها درمی‌آورد و کار به‌جایی می‌رسد که این نیروی فشرده اجتماعی جمع شده و در اجتماعات بزرگ، بدون هماهنگی و تحت نظر بودن بیرون ریزد.
