ترفند استعمار در مبارزه با حجاب/ علی ابوالحسنی مُنذِر

شبکه اجتهاد: معمولاً ابرقدرت‌ها و دولت‌هاى مخالف دین، کار مبارزه با شعائر را، به طور پلّه پلّه شروع مى‌‏کنند. به عبارت روشن‏تر، نخست پاره‏اى از شعائر را مورد هجمه قرار مى‏‌دهند و آنگاه پس از موفقیت در مبارزه با آنها، به مبارزه با بقیه مى‌‏پردازند.

یعنی در میان شعائر مذهبى، آن دسته که چشمگیرتر یا شورانگیرتر از دیگر شعائرند، همواره سپرِ بلاىِ شعائر دیگرند؛ و دشمن، براى نابودى کلّ شعائر، نخست از مبارزه با این گونه شعائر آغاز مى‏‌کند. مثلاً در امر پوشش بانوان، «چادر» (به عنوان «حجاب برتر»)، حصن و حفاظِ «روسرى» و «مانتو» است و یا در امر عزادارى سالار شهیدان علیه السلام، مسائلى نظیر «سینه‌‏زنى» و «زنجیرزنى»، حافظ و پاسدار «روضه‏خوانى» و «اشک و گریه» در سوک شهیدان کربلا هستند.

یعنى، همان طور که در جبهه نظامى، خاکریزهاى گوناگونى وجود دارد که برخى درست در خط مقدّم و در تیررس مستقیم دشمن قرار دارند و برخى آن سوتر و در پشت خطّ مقدّم؛ شعائر دینى نیز این چنین‌‏اند و بعضى از آنها حکمِ خاکریزِ نخستین را دارند که فتح و تسخیر آنها، موجودیتِ باقىِ شعائر را مورد مخاطره شدید قرار مى‏‌دهد.

باید در برابر هرگونه رخنه به‏ شعائر، محکم و استوار ایستاد و توطئه عمیق و گسترده دشمن را در نطفه خفه ساخت.

اگر دشمن در حمله به این گونه شعائر، با دفاعى سخت و جانانه روبرو شد، جا مى‏‌زند و عقب مى‏‌نشیند و انجام توطئه را به فرصتى دیگر وا مى‏‌نهد، و اگر مقاومتى جدّى و کوبنده ندید، یا توانست با وحشیگرى یا تزویر آن را سرکوب کند، حمله را تا فتحِ خاکریزهاى بعدى ادامه مى‏‌دهد و همچون رضاخان و بدتر از او آتاتورک، کلّ شعائر را نابود مى‏‌سازد. چنانکه رضاخان در این اواخر حتى در مقام حذف ماه‌هاى قمرى اسلامى از تقویم‌ها برآمد و شب یازدهم محرم یعنى شام عاشورا را در میدان توپخانه بساط رقص و پایکوبى به راه افکند! و فجایع آتاتورک نیز ـ از تغییر خط گرفته تا… منع گفتن اذان به عربى و…ـ مشهور تاریخ است؛ بنابراین باید هشیار بود و در برابر هرگونه رخنه به‏ شعائر، محکم و استوار ایستاد و توطئه عمیق و گسترده دشمن را در نطفه خفه ساخت.

رمز این مخالفت را بایستى در پیوند استوار و ربط وثیقى جستجو کرد که میان شعائر دینى و جوهر اسلام و تشیع وجود دارد… اصولاً راه دستیابى به باطن دین و عامل حفظ آن، همین ظواهر و شعائر است. بى‏‌جهت نیست که دشمنان اسلام، خاصّه استعمارگران، به انگیزه محو اساس دین، و قطع ریشه آن، همواره از مبارزه با وجهه ظاهرى و عملىِ دین ـ یعنى از مبارزه با شعائر ـ آغاز مى‏‌کنند: براى آنکه روح تقوا و عفاف را نابود سازند، چادر و روسرى را ـ به جبر و عُنف (همچون زمان رضاخان) یا به غَنج و دَلال (همچون عصر محمدرضا) ـ از سر زنان و دختران مسلمان مى‏‌ربایند.