شبکه اجتهاد: استاد سید حسن شیرازی در سال ۱۳۲۰ شمسی در خانواده علم و تقوا در شهر نجف به دنیا آمد. والد معظم ایشان، آیتالله العظمی سید عبدالله شیرازی، از مفاخر بزرگ جهان تشیع و از مشاهیر و شخصیتهای پرآوازه حوزههای علمیه نجف اشرف و مشهد مقدس بود.
سید حسن شیرازی که تربیت یافته پدر و مکتب نجف بود، دوران کودکی و نوجوانی را زیر نظر پدر گذراند و مقدمات دروس حوزوی، قرآن و حدیث را از ایشان آموخت. وی در محضر آیات عظام سید ابوالقاسم خویی، امام خمینی، میرزاهاشم آملی، سید محمد هادی میلانی، میرزاعلی آقا فلسفی و سید احمد خوانساری تلمذ نمود و با شهید آقا سید مصطفی خمینی علاوه بر رفاقت، هم مباحثه بود.
او جوانی باهوش بود و استعدادش مایه شگفتی استادان حوزه علمیه نجف گردید. هنگامی که حضرت آیتالله بروجردی زعیم حوزههای علمیه امتحانی برای طلاب مقرر نمود، سید حسن در سن ۱۸ سالگی در شهر نجف رتبه اول و ممتاز را کسب کرد و تبریکات فراوانی از سوی مراجع و علما برای والد معظمش رسید و در سفری به شهر قم، مورد دعوت و تشویق فراوان آیتالله بروجردی قرار گرفت.
سید حسن در سن ۲۸ سالگی با صبیه مرحوم حاج سید محمدعلی موسوی شیرازی در نجف ازدواج نمود که حاصل آن فرزندانی برومند، شایسته و اهلعلم است.
استاد سید حسن شیرازی در سال ۱۳۵۷ شمسی بهدنبال فعالیتهای دینی- مذهبی که رنگ و بویی از سیاست داشت، با تعقیب حزب بعث عراق از آن کشور به اردن و سپس به لبنان سفر کرد و امام موسی صدر قریب به چهار ماه میزبان ایشان بود و شرایط سفر به سوریه و بعد ایران را فراهم کرد.
وی پس از آغاز نهضت انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی، همراه والد معظم خود آیتالله العظمی سید عبدالله شیرازی و دیگر اخوان معظم، سعی و کوششی وافر در همراهی با حرکت عظیم روحانیت و مردم در ایران، مبذول داشت.
استاد سید حسن شیرازی علاوه بر فعالیتهای اجتماعی و سیاسی در سال ۱۳۶۶ شمسی مدرسه مبارکه امام حسن مجتبی (ع) را تاسیس نمود و تا پایان عمر خویش به پرورش و تربیت صدها نفر از جویندگان علوم و معارف اسلامی همت گمارد که بسیاری از اساتید و فضلای امروز، خوشهچین این مدرسه و اخلاق این استاد والامقام میباشند.
او همواره نگاه پدرانهای به طلاب داشت و از کمکی دریغ نمیکرد و حسنات فراوان از خویش به یادگار گذاشت. ارادت ایشان به امام حسن مجتبی (ع) زبانزد خاص و عام بود و تمام فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی خود را با نام این امام کریم مزین مینمود و مجالس عظیمی با نام و یاد امام حسن مجتبی (ع) برگزار میکرد.
این عالم عامل با سفرهای تبلیغی به کشورهای عمان، کویت، قطر، عراق و برخی کشورهای اروپایی یاد و ذکر اهلبیت (علیهمالسلام) را زنده نگهداشته بود و همواره موجب استقبال شیعیان آن بلاد قرار میگرفت.
سید حسن شیرازی پر مطالعه بود و در علم تراجم متخصص؛ و همنشینی با او لذت را دوچندان داشت. موسوعه «فقه جعفری» از مکتوبات این عالم جلیلالقدر است که بخشیهایی از مجلدات آن در دست چاپ قرار دارد.
وی عمر با برکت خود را در راه اعتلای کلمهالله و ترویج و نشر معارف نورانی اهلبیت (علیهمالسلام) و تربیت شاگردان فاضل و ارشاد و هدایت مردم گذراند. طهارت نفس، صفای باطن، حسن اخلاق، فروتنی و اخلاص، ساده زیستی، صراحت لهجه، ولایتمداری، وقتشناسی و عشق به اهل بیت خصوصا امام حسن مجتبی ع از خصوصیات بارز ایشان بود که به تصریح شاگردان و نزدیکان بهوضوح در رفتار و عمل ایشان دیده میشد.
آن راحل رستگار تا روزهای پایانی عمر خود زیارت روزانه امام علی بن موسیالرضا (ع) را هرگز ترک نکرد و عمر ارزشمند خویش را در راه نشر معارف اسلام و قرآن گذراند.
استاد سید حسین شیرازی رحمه الله سرانجام در سیام مردادماه ۱۴۰۰ در سن ۸۰ سالگی به دیدار معبود خویش شتافت. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.