بعضى از علما در پاسخ به این سؤال، وجوهى را ذکر نموده که بیشتر آنها قانع کننده نیست، ولى علامه میرزا ابوالفضل تهرانى صاحب شفاء الصدور (در شرح زیارت عاشورا) یک وجه را پسندیده و آن این که: منظور از بنىامیه در زیارت عاشورا که مورد لعن قرار گرفتهاند آنهایی هستند که در غصب خلافت و اطفاء نور خدا و دشمنى با آل محمد (صلی الله علیه وآله) به عنوانى دست داشتند یا راضى بودند، که در آن عصر اکثریت آنها چنین بودند، بنابراین مانعى ندارد که اندکى از آنها از عمومیت لعن استثناء شده باشند .
از این رو شیعیان از بنىامیه، معاویه صغیر، از عمومیت لعن، مستثنى هستند، ولى عمر بن عبدالعزیز نظر به این که از خلافت که حق مسلم آل محمد (ص) بود، دست نکشید، و تا آخر عمر آن را غصب نمود، دلیلى ندارد که از شمول لعن، استثنا شود.