شبکه اجتهاد: مطابق کریمه «وَجَعَلْنَا بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ الْقُرَى الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا قُرًى ظَاهِرَهً وَقَدَّرْنَا فِیهَا السَّیْرَ سِیرُوا فِیهَا لَیَالِیَ وَأَیَّامًا آمِنِینَ» و نص وارد در تفسیر آن، عالمان راستین دین، واسطه مردمان حق طلب با منابع فیض و معرفت (قرای مبارک) هستند. از سویی نگاه به قرآن، اهل بیت نبوت و کل معارف دین دارند و از سویی مردم را در کنار خود.
مرحوم آیتالله العظمی صافی گلپایگانی از این عالمان بودند. ایشان صاحب فقهی منضبط و در عین حال پاسخگو و در مواضع صعوبت، کارا، برخوردار از نگاهی مُتعمّق به مسائل امامت و مهدویت کریم و صاحب اثر در این باره، مالک رفتاری حسابشده و معقول در ارتباط با سیاست، انقلاب اسلامی، نظام، حوزه و استقلال آن با حفظ ارتباط با بدنه حوزههای علمیه و مردم بودند.
غیرتی تحسینبرانگیز در دفاع از حریم اهل بیت – علیهم السلام – داشتند و اگر نامبارک صدایی میشنیدند که به تشیع، حوزههای علمیه و ایران «اسمعی یا ایران» میگفت و در این باره کاغذ سیاه میکرد، ایشان هم هوشمندانه و خوشسلیقه کتاب مینوشتند و جواب میدادند که: «ایران تسمع و تجیب».
انصافا که خداوند بزرگ، چه سلیقه و چه توفیقاتی را به خاص بندگانش عنایت میفرماید. ایشان از این که بر دست یک طلبه سیاهپوست بوسه زند، ابا نداشتند؛ کاری که شاید در تاریخِ رهبرانِ مذهبی و غیر مذهبی – به جز آن چه از برخی ذوات مقدس نقل میکنند – نتوان برای آن نمونه آورد.
به هر حال ایشان چون هر مسافر دیگری رفتند باید که از رفتارشان سخن گفت و الگو گرفت.
ارتحال با عزت آیتالله العظمی صافی گلپایگانی – قدس سره – محضر مقدس بقیه الله الاعظم و حجت مطلق عصر حجه بن الحسن العسکری – علیهما السلام – تسلیت باد.
همچنین این ارتحال را به مراجع بزرگوار، بیت معظم ایشان و بیت آیتالله العظمی گلپایگانی – قدس سره – بستگان؛ مخصوصا استاد حوزه؛ جناب حجت الاسلام و المسلمین حسن آقا صافی گلپایگانی، دامادهای مکرم؛ به ویژه حضرت آیتالله کریمی جهرمی، مقلدان و عموم علاقهمندان به ایشان تسلیت عرض میکنم.
قم؛ حوزه علمیه؛
سه شنبه، ۱۲/۱۱/۱۴۰۰
۲۹ جمادی الثانی ۱۴۴۳