وقتی سخن از «وحدت کلمه و تقریب بین مذاهب اسلامی» میرود؛ بدان معنا نیست که هر یک از فرقهها در دیگری ذوب شود و یا از باورهای خود دست کشد بلکه همچون اعصار گذشته به معنای زندگی برادرانه در کنار یکدیگر و حمایت همه جانبه از همدیگر است. آری! روح تفاهم و گذشت، باید در مسلمانان بار دیگر احیا شود، اختلافات جزیى را مایه دوگانگى نیندیشند.
به گزارش شبکه اجتهاد، آیتالله جعفر سبحانی در ایام هفته وحدت و ولادت با سعادت رسول اکرم (ص)، به مناسبت آغاز به کار «رادیو وحدت» پیامی صادر کرد که بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم. الحمد لله رب العالمین و الصلاه والسلام على خیر خلقه و آله الطاهرین، قال الله تعالى «واعتصموا بحبل الله جمیعا ولا تفرقوا» (آل عمران/۱۰۳)
قرآن مجید، پیوسته «وحدت کلمه و به هم فشردگى صفوف مسلمانان» را مىستاید و تفرّق و تفرقه را نکوهش میکند تا جایی که مىفرماید: «أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ وَ لاتَتَفَرَّقُوا فِیهِ…» (شورى/ ۱۳) نیز در آیه مبارکه ۱۵۹ سوره انعام میفرماید «…إِنَّ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَ کانُوا شِیعاً، لَسْتَ مِنْهُمْ فِی شَیءٍ…» و یا در سوره مبارکه روم آیه ۳۱ و ۳۲ دو دستگی را نکوهش کرده، میفرماید: «وَ لا تَکُونُوا مِنَ الْمُشْرِکِینَ * مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَ کانُوا شِیعاً…» و در آیه ۱۰۳ آل عمران، همه را به چنگ زدن به ریسمان الهی دعوت میکند که «واعتصموا بحبل الله جمیعا ولا تفرقوا» گو این که گروههاى متفرق، در قعر چاه قرار دارند و براى نجات خویش ناچار باید بر ریسمان وحدت چنگ زنند تا از وحشت مرگبار خود نجات یابند.
اینها نمونههایى از پیام الهى است که مسلمانان را به «انسجام و توحید کلمه» دعوت کرده و از تفرقه و دو دستگى باز مىدارد گرچه متأسفانه عملکرد مسلمانان در برخى از زمانها بر خلاف این پیام الهى بوده و همین امر سبب شده است که امروز هر منطقهاى از مناطق اسلامى در تصرف ابر قدرتى درآمده و پیوسته نقشههای شوم خود را از طریق دست نشاندگان خود، بر جوامع اسلامی تحمیل کنند.
مسلمانان در چهارده قرن گذشته، تلخى اختلاف و تفرقه را بارها چشیدهاند و اکنون وقت آن رسیده است که از «شجره طیبه تقریب و وحدت»، میوههاى شیرین یکدلی و سرافرازی را بچینند.
در سایه وحدت، نیروهاى پراکنده (بسان چشمههاى باریک) در نقطهاى گرد مىآیند و قدرت عظیمى را تشکیل مىدهند. در حالى که تفرقه، مایه هدر رفت نیروها مىگردد و زمینه را برای اجرای فتنه شیاطین فراهم میکند و چه بسا صفوف مسلمانان را رو در روی یکدیگر قرار مىدهد.
ناگفته روشن است وقتی سخن از «وحدت کلمه و تقریب بین مذاهب اسلامی» میرود؛ بدان معنا نیست که هر یک از فرقهها در دیگری ذوب شود و یا از باورهای خود دست کشد بلکه همچون اعصار گذشته به معنای زندگی برادرانه در کنار یکدیگر و حمایت همه جانبه از همدیگر است.
آری! روح تفاهم و گذشت، باید در مسلمانان بار دیگر احیا شود، اختلافات جزیى را مایه دوگانگى نیندیشند و در این مورد از امام محمد بن ادریس شافعى درس بگیرند. تاریخ مىگوید: وى بر مزار امام ابو حنیفه وارد شد و در کنار مرقد او نماز گزارد ولى قنوت نگرفت پس از نماز ارادتمندان به او گفتند چرا چنین کردى؟! او در پاسخ گفت: «توقیراً للإمام» یعنى قنوت را به احترام صاحب این قبر که در این مورد قائل به قنوت نیست ترک کردم.
پیشواى متقیان و امیر مؤمنان على علیهالسلام در یکى از خطابههاى تاریخى خود چنین مىفرماید: «فانّ الشاذّ من النّاس للشیطان کما انّ الشاذَّ من الغنم للذئب ألامَنْ دعا إلى هذا الشعارِ فاقتُلوه ولو کانَ تحت عمامتى». (نهج البلاغه، خطبه ۱۲۷)
در جهانى که دولتهاى کفر و استکبار با داشتن ایدئولوژیهاى مختلف، اقتصادهاى متباین و سیاستهاى رنگارنگ، برای منافع مشترک، راه وحدت را پیش مىگیرند و بسان دو لبه قیچى براى قطع ریشه اسلام حرکت مىکنند؛ شایسته است، مسلمانان دست وحدت به هم داده، براى راندن شیاطین از سرزمینهاى اسلامى و اجرای احکام نورانى اسلام به سوى یک هدف گام بردارند و در ظل لواى مشترکات بىشمار، «توحید کلمه» را شعار خود قرار دهند و به یادآرند که ما همگان بر وحدانیت خدای یگانه، رسالت و خاتمیت پیامبر اعظم، قبله و قرآن واحد، سنت واحد و زبان دینی یکسان هم سوگندیم و اینها برای همدلی کافیست.
بنابراین جامعه اسلامی در پرتو وحدت در «قول وعمل» به کمک یکدیگر شتافته و در برابر ترفندهای دشمنان، صف واحدی را تشکیل میدهند و میتوانند برنامههای خائنانه آنان را در هم پیچند.
در زمان مرحوم آیتالله العظمی بروجردی و در نظام جمهوری اسلامی، قدمهایی برای تقریب بین المذاهب برداشته است. نام گذاری ایام میلاد حضرت محمد مصطفی (ص) به «هفته وحدت»، تأسیس «مجمع تقریب مذاهب اسلامی» از جمله آنها است و امروز نیز شاهد تأسیس «رادیو وحدت» که با تکیه بر توان علمی و هنری که باید بر محور مشترکات امت اسلام حرکت کند و شبهات و مسائل پیرامونی را با حضور اساتید فریقین عالمانه و عادلانه روشن نماید.
اینجانب توفیقات همه عزیزان را از خدای سبحان مسئلت دارم.
حوزه علمیه قم
جعفر سبحانی — ۱ ربیع الاول ۱۴۴۳