قالب وردپرس افزونه وردپرس
خانه / آخرین اخبار / آیا امام خمینی بهتان را جایز می‌دانست؟
چرا امام خمینی ولایت و منصب سیاسی از ناحیه حاکم جائر را حرام‌‌ می‌داند؟

پاسخ به یک اتهام تکراری + چند نمونه از پاسخ‌های صریح و مهم امام

آیا امام خمینی بهتان را جایز می‌دانست؟

امام خمینی (ره) در اوایل پیروزی انقلاب در سخنانی می‌فرمایند: «رفتن در حِرْز مردم خلاف شرع است. اهانت کردن به یک آدمی، و لو این آدم هم خودش یک آدم مخالفِ مثلًا چه باشد، باز حق اهانت نیست. این حق است که جزایش را به او بدهند، دیگر اهانت چرا به او بکنند؟ رفتن منزل، به خانواده اش تعرض کردن، به بچه‌هایش تعرض کردن، اینها اموری است که نباید بشود. ما می‌خواهیم اسلام باشد، ما نباید یک کاری بکنیم که بگویند که دادگاهها در زمان طاغوت هم این کارها را نمی‌کردند!…باید شما آقایان علاج بکنید مسأله را. اگر می‌توانید علاج بکنید، علاج بکنید. و الّا الزامی ندارید که قاضی باشید… احکام اسلام را می‌خواهید پیاده بکنید؛ باید با تمام احتیاطات لازم، با تمام دقتهای لازم، در این امور بررسی بشود یکوقت یک بیگناهی خدای نخواسته، روی یک مقاصدی که یک کسی ممکن است داشته باشد بیاید تهمت به او بزند، خدای نخواسته یک آدم بیگناهی {محکوم} بشود»

به گزارش شبکه اجتهاد، اخیراً به بهانه انتشار فیلم سخنرانی یک روحانی در خصوص امکان ایراد تهمت به مخالفان ولایت فقیه، بخشی از سخنان امام خمینی (ره) که پیشتر در مستند «بهتان برای حفظ نظام» شبکه معاند بی‌بی‌سی فارسی پخش شده بود، در شبکه‌های اجتماعی در حال انتشار است. طبعا توضیح در خصوص آن سخنان و اظهارات  منتسب به مرحوم آیت‌الله عزیزالله خوشوقت، به عهده‌ی گوینده و بازماندگان آن عالم فقید است، اما نسبت به اتهام به مرحوم امام نکاتی یادآوری می‌گردد.

۱- یکی از دو فرازی که در این برنامه از سخن امام پخش شده است مربوط به ۵۰ سال قبل و ۱۰ سال پیش از تشکیل نظام جمهوری اسلامی است. بر عکس عنوان این برنامه بی.بی.سی، سخن امام ربطی به اولویت حفظ نظام اسلامی و جواز بهتان به منتقدین آن ندارد، محور سخن قریب یک ساعته امام در این جلسه از درسهای ولایت فقیه در سال ۴۸ در نجف، «وجوب قیام برای سرنگونی نظام ظلم» است و همان فراز دستکاری و تقطیع شده چند ثانیه‌ای پخش شده در برنامه بی.بی.سی نیز مربوط به بیان وظیفه حوزه‌های علمیه بر اساس روایات پیشوایان معصوم در افشای روحانیون همدست با حکومت‌های جور و لزوم متهم ساختن و رسوا کردن و طرد آخوندهای درباری و معممین ساواکی رژیم پهلوی است.

۲- در همین سخنرانی که بی.بی.سی با پخش عبارتی از آن نسبت ناروای «تجویز بهتان به مخالفین به بهانه حفظ نظام به هر قیمتی!» را به امام داده است، حضرت امام حتی درباره فرد محکوم به حد کمترین تخلف قاضی از مجازات قانونی را جایز ندانسته و فرموده است: «حق اینکه فحش بدهد ندارد، حق اینکه یک سیلی به او بزند ندارد، حق اینکه یک روز حبسش کند ندارد».

و با رساترین کلام، محدود بودن حاکم و زمامدار صالح جامعه را در چهارچوب قانون و، منعزل بودن او در صورت کمترین تخلف از موازین شرع را بعنوان مبنای جاری در حکومت مطلوب خویش بیان کرده است.

۳- امام خمینی در اوایل پیروزی انقلاب در سخنانی می‌فرمایند: «رفتن در حِرْز مردم خلاف شرع است. اهانت کردن به یک آدمی، و لو این آدم هم خودش یک آدم مخالفِ مثلًا چه باشد، باز حق اهانت نیست. این حق است که جزایش را به او بدهند، دیگر اهانت چرا به او بکنند؟ رفتن منزل، به خانواده‌اش تعرض کردن، به بچه‌هایش تعرض کردن، اینها اموری است که نباید بشود. ما می‌خواهیم اسلام باشد، ما نباید یک کاری بکنیم که بگویند که دادگاهها در زمان طاغوت هم این کارها را نمی‌کردند! … باید شما آقایان علاج بکنید مسأله را. اگر می‌توانید علاج بکنید، علاج بکنید. و الّا الزامی ندارید که قاضی باشید…

احکام اسلام را می‌خواهید پیاده بکنید؛ باید با تمام احتیاطات لازم، با تمام دقتهای لازم، در این امور بررسی بشود یکوقت یک بیگناهی خدای نخواسته، روی یک مقاصدی که یک کسی ممکن است داشته باشد بیاید تهمت به او بزند، خدای نخواسته یک آدم بیگناهی {محکوم} بشود». صحیفه امام؛ ج ۱۰، ص:۲۷۴

۴- امام خمینی در سخنانی خطاب به مسئولین و اعضای دو نهاد مهم قانونگذاری و قضایی کشور به تشریح دیدگاه خود درباره اهمیت حفظ نظام و مقایسه آن با حفظ اسلام پرداخته است. متن سخن امام از این جهت که در دیدگاه ایشان حفظ نظام و اسلام به چه امری وابسته است و آیا هیچ نشانه‌ای بر اینکه ایشان حفظ نظام – و بالاتر از آن: حفظ اسلام – را به هرقیمتی مجاز دانسته یا دقیقا برعکس، بسیار شفاف و صریح است:

«مسئله حفظ نظام جمهوری اسلامی در این عصر و با وضعی که در دنیا مشاهده می‌شود و با این نشانه گیریهایی که از چپ و راست و دور و نزدیک نسبت به این مولود شریف می‌شود، از اهمّ واجبات عقلی و شرعی است که هیچ چیز به آن مزاحمت نمی‌کند؛ و از اموری است که احتمال خلل در آن عقلًا منجّز است.

حضرات وکلای محترم که بحمدالله به جمهوری اسلامی تعهد دارند، در نطقهای قبل از دستور و در مباحثات در حال دستور با کمال دقت مواظب جملات خود و کیفیت ادای آن باشند، که خدای نخواسته به مسلمانی بلکه انسانی توهین نشود و شخصیتی ساقط نگردد و کسی مظلوم واقع نشود. البته انتقاد سالم و سازنده بدون اغراض شخصیه و خدای نخواسته انتقامجویی لازم است و مفید و موجب رشد و تعالی است. و هر کس در نزد وجدان خود تشخیص رفتار و گفتار و نوشتار خود را می‌دهد و همه چیز در محضر مقدس حق تعالی واقع می‌شود.

… از شورای محترم قضایی تقاضا می‌شود که در انتخاب قضات، چه آنان که به حد صلاحیت رسیده اند و چه آنان که به طور مجاز مشغول می‌شوند، حد اعلای دقت را بفرمایند. چنانچه لازم است اشراف بر کیفیت اعمال قضات محترم تا حد امکان داشته باشند و اگر خلافی اشتباهاً شده باشد جبران نمایند و اگر احیاناً خدای نخواسته به طور عمد بوده، با قاطعیت و شدت عمل با آنان رفتار نمایند و نگذارند اشخاص نفوذی غیر متعهد این دستگاه مقدس اسلامی را آلوده نمایند. و درباره زندانیان عنایت خاص داشته باشند که نه از مستحق حدود و تعزیرات شرعیه از مجازات الهیه بدون مجوز شرعیه صرف نظر کنند و نه خدای نخواسته غیر مستحقی مظلوم واقع شود. نه ساده اندیشی کنند که منحرفین و مفسدین رها شده و به فساد خود ادامه دهند و نه کسانی که چنین نیستند حتی یک روز دربند باشند. قاضی پس از شرایط معتبره شرعیه باید در اجرای موازین قضایی سخت و صُلب باشد. نه تحت تأثیر عواطف و جوسازیهای بیمورد واقع شود و از اجرای احکام خدا سر پیچد و نه با جوسازیهای منحرفان و انتقامجویان، بر خلاف موازین الهی از رحمت بر بندگان خدا دریغ کند که هر دو طرف افراط و تفریط بر خلاف عدل الهی است». صحیفه امام؛ ج۱۹ ص۱۵۳

پاسخی روشن به ادعای کذب

در فراز زیر از سخن امام به صراحت از مقدم بودن مصلحت اسلام و کشور سخن رفته است، همین یک فراز میزانی است روشن، برای داوری نسبت به ادعای برنامه بی.بی.سی که جواز بهتان به منحرفین و مخالفین را به امام خمینی نسبت داده است.

«معیار الهی آن است که اثبات مدعا مبنی بر استدلال و شواهد متقن باشد، و از کلمات نیشدار و اهانت آمیز و کردار ناروا مبرّا باشد. و در غیر این صورت، باید دانست که دست شیطان و نفس امّاره بالسوء در کار است و گوینده بازیچه هوای نفس است.

نمایندگان محترم و خواهران و برادران گرامی، مسأله بسیار مهم است. آبرو و حیثیت یک مسلمان یا یک انسان در کار است. چه بسا با یک انحراف شما یک انسان آبرومند در جامعه ساقط شود و شرف یک مؤمن خدشه دار گردد. اگر انحرافی دیدید، نخست بدون سر و صدا دنبال تحقیق روید. پس از آنکه مسلّماً معلوم شد، قبل از کشیده شدن به مجلس با طرف به گفتگو بنشینید، … اگر فیصله نشد و شخص مذکور می‌خواهد بر خلاف مصالح اسلام و کشور و ملت عمل کند و در انحراف پافشاری نماید، حفظ مصلحت عمومی و اسلام مقدّم است بر حفظ مصلحت شخص، هر کس باشد؛ در این صورت تقاضا کنید و با استدلال و منطق، بدون کوچکترین اهانت، مطلب را عرضه کنید. و مهلت دهید تا در محیطی آرام و بی تشنج از خود دفاع کند. در این موقع مجلس به هر چه تکلیف قانونی و شرعی دارد عمل کند، بی کوچکترین توهین. و ما همه باید بدانیم که مجرمی که بالاترین جرم را دارد و به سوی چوبه دار می‌رود، جز اجرای حد شرعی احدی حق آزار او را لفظاً و عملًا ندارد؛ و مرتکب، خود ظالم است و مستحق کیفر….

و اگر خدای نخواسته کسی از حدود شرعی، چه در نطقهای قبل از دستور و چه در مذاکرات و محاورات دیگر خارج شد، وظیفه فریضه بزرگ نهی از منکر را فراموش نکنند؛ که خدای نخواسته حق و عِرض و حیثیت مردم در مکانی که حافظ مصالح اسلام و مسلمین و مردم کشور است ضایع نگردد …

اگر در مجلس به کسی که حاضر نیست و راه به مجلس ندارد که از خود دفاع نماید حمله ای شد، به او اجازه داده شود یا در مجلس از خود دفاع کند و اگر قانوناً اشکالی در این عمل می‌بینند، رادیو- تلویزیون و مطبوعات این وظیفه سنگین را به دوش کشند؛ تا حق مظلومی ضایع نشود و شخصیتی بی دلیل خُرد نگردد و راهگشای این امر خود نمایندگان و رئیس محترم مجلس هستند که با تعهدی که دارند و مسئولیتی که بر دوش آنهاست این حق را به اشخاص غایب بدهند؛ تا به وسیله مجلس، که نگهدار مصالح کشور و ملت است، حقی ضایع نشود و انسانی مظلوم نگردد.

و اگر به کسی چه از دولتیها یا دیگران، تهمتی زده شد، حق شکایت به قوه قضاییه را دارد تا رسیدگی شود و مجرم تعقیب و تعزیر شود». صحیفه امام؛ ج ۱۸، ص: ۴۶۷

چند پاسخ صریح امام

۵- ده‌ها صفحه از کتابهای اخلاقی و فقهی امام به بیان اهمیت نقش بنیادین اخلاق و وجوب اجتناب از رذایل اخلاقی اختصاص دارد. نمونه‌هایی از آن:

«سؤال: امام مهربان من می‌دانم که دروغ، سرآمد گناهان است اما آیا می‌شود گاهی بنا به مصلحت دروغ گفت یا خیر؟ و آیا دروغ مصلحت آمیز گناه است یا خیر؟

جواب: دروغ از گناهان کبیره است و مصلحت اندیشی موجب رفع حرمت نمی‌شود. بلی مواردی استثناء شده که در کتب مفصله مذکور است». – استفتائات، ج ۲، ص: ۶۱۷

«سؤال: آیا اهانت نسبت به اسرا جایز است یا خیر؟

جواب: اهانت جائز نیست بلکه نسبت به آنان باید اخلاق اسلامی را مراعات نمود». استفتائات، ج ۱، ص: ۵۱۳

امام خمینی در تحریر الوسیله درباره نهی از منکر به صراحت نوشته است:

«جایز نیست که انکار را با حرام و منکر همراه نماید، مانند ناسزا و دروغ و اهانت». تحریر الوسیله (ترجمه فارسی)، ج ۱، ص: ۵۴۳

ایشان در ادامه، موارد استثناء را صرفا منحصر به جایی می‌داند که پیشگیری از قتل انسانی بی گناه و یا جلوگیری از وقوع جنایات و کبائر هلاک کننده متوقف بر آن باشد.

نظیر همین فتوا در توضیح المسائل امام خمینی بیان شده است:

«مسأله ۲۸۱۶- جایز نیست برای جلوگیری از معصیت، ارتکاب معصیت مثل فحش و دروغ و اهانت…»

***

۶- امام خمینی در کتاب مکاسب محرمه برخلاف نظر برخی فقیهان که غیبت فرد متجاهر به فسق {کسی که در انظار عمومی با ارتکاب به فسق و جنایت خودنمایی می‌کند} را در همه جا و در همه رفتارهای ناشایست او – ولو در انظار نبوده باشد – مجاز دانسته اند، قائل به انحصار جواز غیبت در همان مورد و در همان محلی است که فاسق آنرا در انظار و متجاهرا انجام داده است. -المکاسب المحرمه، ج ۱، ص: ۴۲۲ – ۴۲۵

این فتوای توأم با کمال احتیاط حضرت امام آنهم در مورد فرد متجاهر به فسق و یا مصرّ بر فسق کجا و این بهتان بی.بی.سی که گفته است سراندیشه او: حفظ اسلام به هرقیمتی ولو به تهمت و دروغ و غیبت و ارتکاب هر اقدام ضد اخلاقی می‌باشد، کجا؟

امام خمینی در همین باب غیبت و هتک سرّ مردم می‌فرماید:

«مسافر طریق آخرت، مطالعه در عیوب و عورات خودْ او را از عیوب دیگران مشغول می‌کند، و تجسس اموری که به حال او فایده ندارد یا ضرر دارد نمی‌کند، و عمل خود را رأس المال تجارت دیگران قرار نمی‌دهد به واسطه غیبت و هتک ستر؛ و از عیوب و ذنوب خود هیچ گاه نسیان نمی‌کند؛ که نسیانِ گناهان از بزرگترین عقوبات حقّ است در دنیا که انسان را از جبران آنها بازمی دارد، و از بزرگترین اسباب عقاب است در آخرت». سر الصلاه (معراج السالکین و صلاه العارفین)، متن، ص: ۵۴

یک دیدگاه

  1. با سلام
    در مورد کلیپ استاد خواجوی
    این کلیپ، برشی ناجوانمردانه از یک جلسه حدود دو ساعته که بصورت کاملا علمی و تخصصی مبحث ولایت فقیه تبیین شده است ، می باشد و به هیچ عنوان معرف نظرات استاد خواجوی که سالهاست او را میشناسم نیست. مباحث ایشان بشدت علمی و عقلانی است.
    ایشان به هیچ عنوان جواز بهتان را نه خود معتقدند و نه به امام راحل و رهبر معظم انقلاب نسبت داده اند.
    در ضمن ، این جلسه مربوط به سالها پیش و درجمع تعدادی از نیروهای یکی از سازمانهای دولتی بوده، و اینکه چرا الان و با این وضعیت زننده و برش خورده ، از آرشیو آن سازمان خارج شده ، کاملا مشکوک است.
    لطفاً منتشر فرمایید.با تشکر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Real Time Web Analytics