شبکه اجتهاد: هفدهم دیماه ۱۳۵۶ در روزنامه اطلاعات مطلبی منتشر شد که سراسر اهانت و مذمت امام بود. علمای قم بر آن شدند که در اعتراض به این اقدام رژیم دروس را تعطیل کنند. روز ۱۹ دیماه دروس تعطیل شد و طلاب و فضلای قم اجتماعاتی در حمایت از امام برپا کردند. اجتماع صرف کافی نبود و لازم بود اتهاماتی که رژیم متوجه امام کرده است، از سوی بزرگان قم و استوانههای حوزه تکذیب و منکوب شود. تنها در این صورت بود که خروش مردم قم و طلاب مدارس علمیه، معنا و وجاهت پیدا میکرد.
پیش از این «بیانیه نوشتن» سازوکار معمول اعلام موضع علما بود. اما این بار فرم اعتراض متفاوت شد. اولا اجتماع مردم که از خطوط قرمز رژیم بود صورت گرفت. اگر علمای تراز یک قم هم در این اجتماع حضور مییافتند، کارشان دیگر فقط تایید محتوای خواسته مردم نبود، تنها تایید امام نبود، بلکه حضورشان در اصل تایید این فرم اعتراض هم بود. بنابراین این اقدام نیازمند جسارت خاصی بود.
اجتماع اول جلوی منزل مرحوم آیتالله میرزا هاشمی آملی شکل گرفت و ایشان چند جملهای صریح در دفاع از امام سخن گفت. سپس جمعیت بهجلوی منزل مرحوم علامه طباطبایی(ره) آمد. قبلا با ایشان هماهنگ شده بود و ایشان تکلیف خود میدید تا هم با بیانش رسما امام را از آن اتهامات و هم با نفس حضورش این اجتماع و حرکت مردمی را تایید کند.
علامه طی چند جمله مختصر اینطور فرمود: «عرض کنم خدمت آقایان بنده خودم آنچه را در روزنامه نوشته شده نخوانده و ندیدهام، لکن با ایشان رفیق بودیم، سالها رفاقت داشتیم. شان ایشان اجلّ از این تهمتها است و این تهمتها به ساحت ایشان نمیچسبد.»
این بیان کوتاه و آرام آنقدر در فضای اختناق رژیم اقدام آوانگارد و تندی محسوب میشد که در خاطرات تندیاش منعکس شده است. حجهالاسلام جعفر صالحی بعد از نقل خاطره روز ۱۹ دی میگوید: «شاهد بودیم که مراجع بززگوار وقت در قالب چند جمله کوتاه سخنرانی کردند و توهین به امام را توهین به اسلام دانستند و آن را محکوم کردند. البته در میان آنان مرحوم آقای گلپایگانی و علامه طباطبایی از لحن تندتری برخوردار بودند.»(چراغ روشنیبخش: ۹۵ )
این ماجرا فقط یکی از اقدامات مرحوم علامه طباطبایی(ره) در تایید و همراهی نهضت اسلامی امام است؛ رضوانالله تعالی علیه. توضیح نسبت باطنی و عمیق ایشان با انقلاب نیازمند تحقیق و انعکاسی بس گستردهتر است.
صوت بیان علامه در قیام ۱۹ دی ماه ۱۳۵۶