عطارانی که راوی حدیث شدند/ پنبه طب اسلامی زده شد؟

نشستی که قرار بود سخنرانانش پاسخگوی سؤالات حوزه روایات طبی باشند، پرسش‌های دیگری را در ذهن حاضران برانگیختند که اگر راویان احادیث پزشکی عطار‌ها و غالیان هستند، دیگر چه بهره‌ای می‌توان از توصیه‌های دینی سلامت برد؟!

به گزارش شبکه اجتهاد، نشستی با عنوان جستاری در روایات طبی در پرتو ملاحظات فقهی ــ اصولی برگزار شد؛ نشستی کاملاً تخصصی که شاید انتظار می‌رفت تنها علاقه‌مندان و پژوهشگران مباحث میان‌رشته‌ای اسلام و سلامت را به خود جذب کند، اما نه تنها با استقبال بسیار زیادی از سوی مخاطبان مواجه شد، بلکه حتی دیگر صندلی‌های تالار آیت‌الله مهدوی کنی دانشگاه امام صادق(ع) جوابگوی حاضران نشست نبود.

در این نشست قرار بود سه استاد حوزه و دانشگاه به روایات طبی و نحوه تشخیص و به کارگیری آن‌ها در مباحث طبی یا احیای آن بپردازند، اما از همان اوایل سخنرانی معاون فرهنگی دانشجویی وزارت بهداشت و تخطئه کردن طب اسلامی با عنوان «دکان دو نبشی که در حال سوء استفاده از دین برای پر کردن جیب خود و توسعه اسلام لندنی» بسیاری از مخاطبان را غافلگیر کرد.

اگرچه رئیس دانشگاه امام صادق(ع) و رئیس اندیشکده فقهی مرکز الگوی اسلامی سخنرانی تخصصی درباره نحوه برخورد با روایات طبی و استنباط آن‌ها ارائه دادند، این دو نیز در سخنرانی بسیاری از روایات طبی را زیر سؤال بردند و در اصالت آن‌ها شک ایجاد کردند و اینکه آیت‌الله علیدوست عمده کسانی را که در جریان روایات طبی کار می‌کنند غالی خواند.

زبان بسیار تخصصی فقهی دو استاد یاد شده تا حدودی مورد نارضایتی مخاطبان این نشست بود که شاید نتوانستند چنانکه باید و شاید از دو سخنرانی نهایت استفاده را ببرند، اما جنجالی‌ترین بخش این نشست سخنان آیت‌الله محقق داماد بود که در سخنرانی خود عملاً خواستار جدایی مباحث طبی از دین و شریعت شد و از آسیب مباحث کلامی انتقاد کرد.

وی همچنین با انتقاد از پایین آوردن شأن رسالت پیامبران گفت: آیا باید چنین حکمت والایی را به حدی پایین بیاوریم که بگوییم چه چیزی برای معده خوب است؟!

محقق داماد در بخشی دیگر راویان احادیث طبی را نه محدثان که عطاران دانست و این شاید جنجالی‌ترین سخن این مجتهد و رئیس گروه علم فرهنگستان علوم ایران بود؛ که تمامی حاضران در نشست را متعجب کرد.

اگرچه بسیاری حاضران پس از سخنرانی محقق داماد، سیل سؤالات خود را به سوی او روانه کردند وی در پاسخ به تمامی پرسش‌ها بر روی سخنان خود اصرار کرد و استخراج هرگونه مکتب طبی را براساس آموزه‌های روایی رد کرد.

پس از این نشست گرچه محقق داماد سالن جلسات را ترک کرد، سؤال در مورد روایات طبی و افراط و تفریط‌ها در مورد طب اسلامی بین دو سخنران دیگر و مدیران وزارت بهداشت و برخی از مخاطبان، که فرصت طرح پرسش‌های خود را نیافته بودند، ادامه پیدا کرد.

حسام علامه، قائم مقام کمیسیون توسعه پژوهش و آموزش‌های عالی قرآن در نظام سلامت، از نگرانی خود مبنی بر رواج اخباری‌گری در حوزه احادیث طبی و از دست رفتن اعتماد کسانی که به مدعیان طب اسلامی مراجعه می‌کنند و جواب نگرفته و اسلام را مقصر می‌دانند، سخن گفت. همچنین نگران این بود که نگاه افراطی درباره جدایی کامل طب مدرن از آموزه‌های دینی مسلط و پنبه بهره‌گیری از اسلام در سلامت زده شود و حتی نتوان از مباحثی مانند سلامت معنوی نیز بهره برد.

روحانی دیگری ضمن جمع‌بندی سخنان سه سخنران از حاضران پرسید که اگر این گونه که می‌گویید است، باید برای طب اسلامی چه کار کرد؟ و اصلاً چگونه می‌توان از ظرفیت روایات مستند استفاده کرد؟ روحانی دیگری نیز از ضربه‌هایی که یکی از مدعیان طب اسلامی بر اطرافیان او وارد کرده بودند سخن گفت و خواستار دخالت بیشتر بزرگان حوزه در جلوگیری از اقدامات این افراد شد.

در نهایت پیشنهاد شد برای بهره گیری از این مباحث میزگرد دیگری برگزار و در آنجا مباحث با حضور موافقان و مخالفان پیگیری شود.

این نشست قرار بود سؤالات بسیاری را پاسخ دهد، اما برعکس پرسش‌های بیشتری را در ذهن مخاطبان ایجاد کرد. پرسش‌هایی که باید این افراد یا کارشناسان دیگر به آنها پاسخ دهند.