پشتوانه‌های یک فتوای بهنگام/ علی نهاوندی

شبکه اجتهاد: تهدید، توهین و هتک مرجعیت دینی و جایگاه ولایت فقیه، تهدید و ‌توهین به اصل اسلام است. دفاع مقدس نظام شکوهمند اسلامی ایران در برابر جنگ تحمیلی اسرائیل، پرده از چهره خبیث استکبار برداشت و طبل رسوایی آن‌ها را در بازنمایی ادعاهای حقوق بشری، آزادی بیان و کرامت انسان به صدا درآورد.

تهدید و توهین به شخصیت محوری مقام معظم رهبری از طرف رئیس یک کشوری مثل آمریکا، ضعف، سستی و حماقت وی را به نمایش می‌گذارد. برخی از مراجع عظام تقلید با زمان شناسی مناسب برای تهدید و توهین کنندگان حکم محارب صادر فرمودند که ادله زیاد فقهی و حقوقی این فتوا را پشتیبانی می‌کند.

تهدید و توهین سابقه‌ای از صدر اسلام دارد که مشرکان و منافقان نسبت به نبی گرامی اسلام داشتند چنان که قرآن گزارش می‌دهد که: «وَ إِذْ یَمْکُرُ بکَ الَّذینَ کَفَرُوا لِیُثْبتُوکَ أَوْ یَقْتُلُوکَ أَوْ یُخْرِجُوکَ وَ یَمْکُرُونَ وَ یَمْکُرُ اللّهُ وَ اللّهُ خَیْرُ الْماکِرینَ».(به خاطر بیاور) هنگامی را که کافران نقشه می‌کشیدند که تو را به زندان بیفکنند یا به قتل برسانند یا (از «مکّه») خارج سازند، آن‌ها چاره می‌اندیشیدند و خداوند هم تدبیر می‌کرد و خدا بهترین تدبیر کنندگان و چاره جویان است.

مفسران و محدثان، آیه فوق را اشاره به حوادثی می‌دانند که منتهی به هجرت پیامبر(ص) از «مکّه» به «مدینه» شد. این حوادث که با تعبیراتی مختلف نقل شده همگی یک حقیقت را تعقیب می‌کنند و آن این که: خداوند به طرز اعجاز آمیزی پیامبر(صلی الله علیه وآله) را از دام یک خطر بزرگ و قطعی رهایی بخشید، حادثه طبق نقل «درّ المنثور» چنین است: گروهی از قریش و اشراف «مکّه» از قبایل مختلف جمع شدند تا در «دارُ النَّدْوَهِ» (محل انعقاد جلسات مشورتی بزرگان «مکّه») اجتماع کنند و درباره خطری که از ناحیه پیامبر(ص) آن‌ها را تهدید می‌کرد، بیندیشند.برخی از دلایل حکم محاربه تهدید کنندگان ولی امر مسلمین عبارتند از:

آیات و روایات

با توجه به احادیث عصر غیبت، اطاعت از فقیه جامع الشرایط در زمان غیبت امام زمان(عج) در حکم اطاعت و پیروی از امام زمان و رد کردن دستور چنین مجتهدینی به منزله رد سخن و امر امام زمان(عج) است. با توجه به این دسته از روایات، تهدید و توهین کنندگان به این مقام و منصب در حقیقت هتک به اصل جایگاه ولایت امر مسلمین انجام می‌دهند. توقیع مبارک حضرت ولی عصر(عج) که می‌فرماید: «وَ اَمَّا الحَوَادثُ الوَاقِعَه فَارْجِعُوا فِیهَا اِلی رَوَاهُ حَدیثنَا فَاِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیکُمْ وَ اَنَا حُّجَهُ اللَّه»وسائل الشیعه، پیشین، ج ۱۸، ص ۱۰۱، ح ۸همچنین روایت امام حسین(ع) از حضرت امیر(ع): «اِنَّ مَجارِی الْاُمُورِ وَالْاَحْکامِ عَلی اَیدی الْعُلَماءِ باللَّهِ اَلْأُمَناءِ عَلی حَلالِهِ وَ حَرامِهِ»میرزا حسین نوری، مستدرک وسائل الشیعه، قم: مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۹ ق، باب ۱۱ (از ابواب صفات قاضی)، ح ۱۶دسته دیگر از روایات است که به حرمت هتک مقدسات اشاره دارد که قطعا تهدید و توهین کنندگان به مقام مرجعیت دینی و رهبران الهی مصداق واقعی مقدسات هستند. بی شک توهین به مراجع تقلید به عنوان اهانت به مقدسات تلقی می‌شود و بر اساس قوانین اسلامی و عرف جامعه، مجازات دارد.

عمومات ادله محاربه و افساد فی الارض

کسانی که با اقدام مسلحانه یا اقدام به ترور و با انگیزه ایجاد ارعاب و وحشت در جامعه مسلمین، دست به تهدید رهبر نظام اسلامی و ولی فقیه می‌زنند لامحاله حکم محارب را دارند. در قرآن کریم آمده است: ‌«کیفر آن‌ها که با خدا و پیامبر به جنگ بر می‌‌خیزند و در روی زمین دست به فساد می‌زنند (و با تهدید به اسلحه به جان و مال و ناموس مردم حمله می‌‌برند)، این است که إعدام شوند یا….»