شبکه اجتهاد: امروزه دسترسی به احوالات و آرای مشاهیر و عالمان دینی چندان دشوار نیست. به راحتی میتوان چند دکمه را فشرد و مهمترین اطلاعات را به دست آورد. دسترسی به سرگذشت بزرگان دینی البته در گذشته به این سادگی مقدور نبود. همین امر سبب رهزنیهایی میشده و برخی را به خطا در تاریخنگاری میکشانده است.
حاجی خلیفه (۱۰۶۷-۱۰۱۷)؛ تاریخنگار تُرکی بود که همین عدم دسترسی به احوالات عالمان شیعی گریبانش را گرفت. او که در سده یازدهم هجری میزیست، دائرهالمعارف «کشف الظنون» را نوشته و در آن، شیعه را محکوم کرده بود که کتابهای سودمندی ندارند و طفیلی دیگر مذاهب محسوب میشوند.
قریب به همین رأی را جرجی زیدان (۱۹۱۴-۱۸۶۱) مورخ لبنانی نیز برگزید. او کتاب «تاریخ آداب اللغه العربیه» را نوشته و در آن ادعا کرده بود که: «شیعه طایفهای کوچک بود و آثار قابل اعتنایی نداشت و اکنون شیعه در دنیا وجود ندارد».
اینگونه سخنان مخالفان از آنجا ناشی میشد که کمتر اثر دائرهالمعارفی در آرا و احوال بزرگان شیعی نگاشته شده و از آنها نامی به میان آمده بود. پس از این ادعاها بود که سه تن از محققین شیعه تصمیم گرفتند مجموعهای گرد آورند و به معرفی آثار شیعیان بپردازند.
۱- سید حسن صدر (۱۳۵۴-۱۲۷۲ق) کتاب «تأسیس الشیعه لعلوم الاسلام» را نوشت. وی در این کتاب، جنبشهای علمی شیعیان را به تصویر کشید و سهم آنها را در تکمیل علوم اسلامی مورد بررسی قرار داد.
۲- شیخ محمد حسین کاشفالغطاء (۱۳۷۳-۱۲۹۴ق) نیز کتاب جرجی زیدان را نقد کرد و ادعای وی در خصوص شیعیان را تهی از حقیقت دانست.
۳- در این میان، شیخ محمد محسن منزوی؛ مشهور به شیخ آقا بزرگ تهرانی (۱۳۸۹-۱۲۹۳ق) بود که همت کرد و دو کتابی دائرهالمعارفی را نگاشت و به دفاع از حیثیت علمی بزرگان شیعه برخاست.
آقابزرگ دو کتاب «الذریعه الی تصانیف الشیعه» را در معرفی آثار مکتوب شیعه و کتاب «طبقات اعلام الشیعه» را در شرح احوال و آثار عالمان و رجال شیعه به رشته تحریر درآورد.
الذریعه در ۲۶جلد به زبان عربی نوشته شد. این اثر بر اساس الفبایی به شرح حال نویسندگان و معرفی نسخ خطی آثار آنان میپرداخت. در این کتاب، بیش از ۵۵ هزار کتاب و رساله شناسایی و مورد بررسی قرار گرفت. چهار جلد نخست این مجموعه در نجف منتشر شد و مجلدات بعدی در ایران و به کوشش فرزندان آقا بزرگ؛ دکتر علینقی و احمد منزوی منتشر شدند.
کتاب «طبقات اعلام الشیعه» نیز دانشنامهای در هفت جلد است که به شرح احوال و آثار عالمان شیعه از قرن چهارم تا چهاردهم به زبان عربی میپردازد.
آقابزرگ در جمعآوری این مجموعه اگرچه مرارتهای بسیاری کشید، اما بعضاً مورد انتقاد و اعتراضهایی نیز واقع میشد. مرحوم علی دوانی زمانی به خدمت آقابزرگ رفته و گلایههای او را شنیده بود که پس از شصت سال تلاش شبانهروزی در راستای احیای نام و آثار علمای شیعه، برخی وی را برای نیاوردن برخی القاب و اوصاف تمجیدآمیز مورد طعن و تخطئه قرار میدادهاند (زندگانی آیتالله بروجردی، ص۳۹۴).
آقابزرگ که متولد تهران بود، ۱۲ اسفند ۱۳۴۸ شمسی در سن ۹۳ سالگی در نجف اشرف درگذشت. برگرفته از کانال رواوی
شبکه اجتهاد اجتهاد و اصول فقه, حکومت و قانون, اقتصاد و بازار, عبادات و مناسک, فرهنگ و ارتباطات, خانواده و سلامت