آیا امام حسین (علیه السّلام) در طول زندگانی خود، به جز حادثه کربلا با یزید و یا عوامل او برخوردی داشته‌اند؟

باید توجه داشت که امامت امام حسین (علیه السّلام) ( پس از شهادت برادر بزرگوارشان امام مجتبی( در سال ۵۰ هجری) آغاز می‌شود که در این زمان قدرت خلافت در اختیار معاویه است. حدود ۱۰ سال از امامت امام حسین(علیه السّلام) در زمان معاویه واقع می شود تا آنکه معاویه در نیمه رجب سال ۶۰ هجری هلاک می‌شود و بر اساس طرح از پیش تعیین شده موروثی شدن خلافت، یزید به قدرت رسیده و زمام امور را در دست می‌گیرد.

  نخستین اقدام یزید بن معاویه از بین بردن شوکت و شکوه مقام معنوی حضرت ابا عبد الله الحسین (علیه السّلام) بود. از همین رو به فرماندار مدینه نامه می نویسد که از امام حسین (علیه السّلام) بیعت بگیرد و از این نقطه مقدمات قیام رهائی بخشی عاشورا شکل می‌گیرد.

ناگفته نماند که حضرت ابا عبد الله (علیه السّلام) در زمان خلافت معاویه بارها با نامه‌های هشدار دهنده خود دربار اموی را مورد خطاب و عتاب قرار داده و به تکلیف بزرگ امر به معروف و نهی از منکر قیام نمودند که تفصیل جریان را کتب تاریخی نگاشته‌اند.[۱]

[۱] برگرفته از کتاب سیره پیشوایان نوشته مهدی پیشوایی.