سینهزنی یکی از مظاهر مهمّ عزاداری و ابراز تنفّر از ظلم بنیامیّه است و نه تنها اشتباه نیست بلکه در تداوم هدف عاشورا نقش مهمی دارد(آیتالله فاضل لنکرانی ).
إنّ لِلْحُسَیْنِ حَرارَهً مَکْنونَهً فِی قُلوبِ الْمؤمِنینَ لاتَبْرَدُ أبَداً (سوز و حرارت شهادت امام حسین علیه السلام در دلهای مؤمنان ودیعتی همیشه ماندنیاستکه هرگز به سردی نخواهد گرایید). سینهزنی و زنجیرزنی در عزای سید مظلومان حضرت أبیعبدالله الحسین سیدالشهداء علیه السلام از شعائر مذهبی است و موجب احیاء حق و زنده نگه داشتن مراسم عاشورا یعنی بهترین و والاترین جلوه جهاد فیسبیل الله و فداکاری و جانبازی بندگان صالح خدا مخصوصاً حضرت امام حسین علیه السلام و اهل بیت بزرگوارش علیهم السلام و قیام آنان در برابر باطل به گونهای که ابعاد آن قیام الهی فوق حدّ تصوّر است میباشد ، چنانچه عزاداری به صورت نوحهخوانی وگریهکردن و گریاندن بسیار مطلوب و مرغوب و موجب أجر و مورد تأکید أئمّه أهلبیت علیهم السلام است.(آیتاللهصافی گلپایگانی ).
سینه زنی یک نوع عزاداری و اظهار ارادت نسبت به خاندان عصمت و طهارت است که از طریق سینه زنی و روضه خوانی و … خاطره فداکاری و جانبازی امام حسین علیهم السلام و سایر أئمه معصومین علیهم السلام برای همیشه در خاطرهها زنده میماند . و سینهزدن به طور متعارف عملی ارزشمند و پسندیده است(نوری همدانی، هزار و یک مسأله فقهی ج۲ ص ۱۷۸ س ۵۹۴ ).