شیخ ما، با درس محبّت، ما گریزپایان را صباح و مساء به مدرسه میکشاند و در کنار فقه و اصول، به تلاوت و حفظ قرآن و ادعیه و سخنرانی و درستنویسی وادار میکرد. به اَدنی مناسبت، جلسهای میگذاشت، خواه برای کمیلخوانی و ندبهخوانی و خواه برای جشن غدیر و بعثت، تا ما را به خواندن با لحن و آواز یا به نوشتن مقاله و دکلمهخوانی تشویق کند. شبکه اجتهاد: شیخ ما سینهای ستبر داشت که چون راه میرفت و دستها را به پشت میداد، شکوهش بیشتر میشد. صدای رسایَش با زنگی که در آهنگ سخنش بود شیرینی و حلاوت افزونتری …
توضیحات بیشتر »