شبکه اجتهاد: زهرای مرضیه سلام الله علیها، در واپسین روزهای حیات مبارک خود و در ضمن عیادتی که زنان مدینه از او داشتند، فرصت را غنمیت شمرد و در ادامه دو ماه روشنگری و تلاش شبانهروزی خود برای آگاهسازی مردم از خطای بزرگی که انجام دادند و انحرافی عظیم که در اسلام ایجاد کردند، در جمع زنان مهاجرین و انصار مدینه به «توصیف شخصیت» امیرمؤمنان علیهالسلام و همچنین تبیین «شیوه حکمرانی» او پرداخت تا همه مسلمانان تا همیشه تاریخ بدانند که اهل مدینه، بعد از پیامبر اکرم (ص) چه حقکشی و ظلم و انحرافی عظیم ایجاد کردند.
به منظور توصیف شخصیت امیرمؤمنان علیهالسلام میفرماید مهمترین ایرادها و نقصهایی که غاصبان خلافت و همراهان آنها از امام علی (ع) سراغ داشتند عبارت بود از:
یک. اینکه شمشیر علی در اقامه حق و دفاع از مظلومان، دوست و دشمن نمیشناخت؛
دو. اینکه علی مبالات و واهمهای نسبت به مرگ نداشت؛ او همواره برای دفاع از حق آماده بود و جان عزیز خود را بر کف گرفته بود؛
سه. اینکه علی در راه حق، ثابت قدم بود؛ در راه دفاع از حق دچار هیچ لغزش و لرزشی نخواهد شد؛
چهار. اینکه رویارویی با علی، مرگبار بود؛ کسی را یارای مقابله با او نبود؛
پنج. اینکه علی آگاهی و دانشی بینظیر نسبت به کتاب خدا دارد؛
شش. اینکه علی جدیتی بینظیر در احقاق حق و دفاع از دین خدا دارد.
و در ادامه، هفت نکته را به عنوان شیوه حکمرانی حضرت علی (ع) بیان کردند:
یک. علی اجازه انحراف از حق و سرپیچی دربرابر حق را به دیگران نمیدهد؛ بلکه میکوشد منحرفان و سرپیچیکنندگان از حق را به راه مستقیم و پذیرش حق هدایت کند؛
دو. علی آرامآرام مردم را در مسیر حقیقت حرکت میداد و مرکب حکومت را به سلامت به مقصد میرساند. به گونهای که مردم آرامش و لذت حکمرانی را بچشند و هیچ نگرانیای از ناحیه حکومت و تصمیمات آن نداشته باشند.
سه. علی توانایی ایجاد رفاه و آسایش و آرامش و تأمین نیازهای مردم به بهترین وجه دارد؛ او مردم بهترین شرایط زیست اجتماعی را برای مردم فراهم خواهد کرد؛
چهار. علی توانایی فراهم کردن بهترین شرایط اقتصادی را برای مردم دارد؛
پنج. علی در آشکار و نهان جز خیر مردم را نمیخواهد و نمیجوید و نمیگوید و نمیپوید. همه همّو غمّ او خیرخواهی و تأمین مصلحت مردم است؛
شش. او از حکومت بر مردم برای شخص خودش هیچ چیزی نمیخواهد. او دنبال دنیا و منافع دنیوی نیست؛
هفت. در حکومت علی پارسایان راستین از دنیاطلبان زاهدنما شناخته میشوند و راستگویان از دروغگویان متمایز.
و در پایان با قرائت دو آیه از آیات قرآن کریم به آنان فهماند که اولاً، راه تأمین رفاه و برکت و خیر و آسایش و آرامش جامعه و سعادت دنیوی و اخروی مردم، ایمان به خدا و تقوای الهی است و ریشه مشکلات و گرفتاریها نیز بیایمانی و بیتقوایی و نادیده گرفتن دستورات خداوند است:
وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ (اعراف/ ۹۸)
«و اگر اهل شهرها و آبادیها، ایمان میآوردند و تقوا پیشه میکردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها میگشودیم؛ ولی (آنها حق را) تکذیب کردند؛ ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم»
و ثانیاً، ظالمان و ستمگران به زودی سزای اعمال بد خود را خواهند چشید و هیچ راه گریزی برای فرار از عذاب الهی نخواهند داشت:
وَ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ هؤُلاءِ سَیُصِیبُهُمْ سَیِّئاتُ ما کَسَبُوا وَ ما هُمْ بِمُعْجِزِینَ (زمر/ ۵۱)
«و ظالمان این گروه نیز بزودی گرفتار بدیهای اعمالی که انجام دادهاند خواهند شد، و هرگز نمیتوانند از چنگال عذاب الهی بگریزند».