نباید در مسئله حجاب «فقه» را متهم کنیم/ جرایم مقابله با حجاب اجباری به رسمیت شناخته شود/ مشروعیت نظام از ناحیه الزام حجاب در معرض تهدید است

پوشش سر و گردن برای تکریم زن و پوشش بدن برای عدم تحریک است و باید جرایم مقابله با حجاب اجباری رو به رسمیت بشناسیم نه به خاطر کوچک تحرکات جریان معاند انقلاب اسلامی بلکه بخاطر پویایی فقه شیعه در مدیریت زمانه.

به گزارش شبکه اجتهاد، نشست علمی تحلیل کشف حجاب‌های اخیر (آزادی‌های یواشکی، دختران خیابان انقلاب) و اثر آن بر عفت عمومی با حضور و ارائه حجج اسلام علی صالحی منش و مهدی بیاتی و دکتر سید مجید امامی در سالن همایش‌های دبیرخانه انجمن‌های علمی حوزه علمیه برگزار شد.

حجت‌الاسلام مهدی بیاتی در این نشست، به سیر تاریخی کشف حجاب پرداخت و اظهار داشت: کمپین «نه به حجاب اجباری» از اولین اعتراض‌های جدی  به حجاب در شبکه‌های اجتماعی توسط دانشجویان لیبرال بود که توانست ۶۵ هزار عضو را جذب کند.

او با بیان اینکه در این مرحله، موضوع جنبه اجتماعی پیدا می‌کند اما کاملا مخفیانه است، گفت: محسن کدیور بنیانگذار شبکه مجازی جنبش راه سبز که در خرداد ۸۶ از دانشگاه اخراج شد قائل به حجاب عرفی است و حکم اولیه وجه کفین را نمی‌پذیرد؛ که برخی افراد حامی این کمپین بودند.

مدیر مؤسسۀ طهورا، افزود: کمپین دیگری که به راه افتاد کمپین آزادی‌های یواشکی بود که افراد در آن واقعی اما ناشناس هستند و بعد از آن کمپین چهارشنبه‌های سفید به راه می‌افتد که درآن به عنوان معترض به حجاب با شال‌های سفید تجمع می‌یابند و با اینکه در این کمپین کشف حجاب واقعی نمی‌کنند اما موفقیت آن بیشتر از کمپین یواشکی بود.

او تصریح کرد: اخیرا نیز خانمی در خیابان انقلاب تهران کشف حجاب کرد و به دنبال آن حدود ۱۰ زن دیگر در شهرهای دیگر این عمل ر انجام دادند و نکته مهم این که علاوه بر کشف حجاب، روسری و شال خود را بر سر چوب کردند.

بیاتی با بیان اینکه چنین حرکت‌هایی ناگهانی و بدون برنامه نبوده است و باید به ریشه‌های آن به دقت توجه کنیم، گفت: دشمن و مخالفین اسلام و حجاب با این حرکت می‌خواستند آزمایش کنند چند انسان جنگجو دارند که به میدان می‌آیند.

او با بیان حمایت وکیل مدافع بهائیت و نیز برخی افراد داخلی از این جریان، ابراز داشت: ما حجاب را جدای عفاف تعریف نمی‌کنیم و معتقدیم این جزء نمایشگرهای اصلی عفاف است.

تحریک جنسی در معابر عمومی باید کنترل شود

دکتر سید مجید امامی از دیگر سخنرانان در این  نشست، اظهار داشت: معتقد هستم غفلت شدید و جدی حوزه از این عرصه موضوع شناسی حجاب باعث شده در این فقره ما به ناکارآمدی فقه متهم شویم در صورتی که فقه متهم نیست.

او گفت: داستان حجاب و تحت سیاست و قدرت درامدن آن امری متعلق به تاریخ دولت مدرن در ایران است که با سیاست پوشش و لباس نامناسب و کشف حجاب رضاخانی شروع شد.

عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) با بیان اینکه انقلاب اسلامی به واسطه راهبرد حجاب خیل عظیم زنان بیشتر سنتی را توانست به خیابان سیاسی بکشاند وآن‌ها نیز در یک عدالت جنسیتی واقعی ذیل چتر صیانتی عفاف به کنش سیاسی پرداختند، تصریح کرد: توان تاریخی وقایع پس از انقلاب حاکی از فقدان الگو ونظریه سیاستی مشخص در خصوص پوشش در حوزه عمومی دارد.

او با اشاره به اینکه با آغاز جنگ و شرایط فوق العاده کشور این بی الگویی یا اقدام واکنشی  از اولویت گفتگو و نقد ملی خارج شد اما همچون اتش زیر خاکستر منتظر ماند، ادامه داد: چه آنکه هم مقاومت بر سر حجاب الزامی فراگیر تر شد و هم در انتخابات و گریزگاه‌های سیاسی به یک مطالبه اجتماعی بدل گشت که بیگانگان به شدت تلاش کردند آن را به پاتک انقلاب تبدیل کرده و مطالبه سیاسی و نماد عدم مشروعیت بدل سازند.

امامی عنوان کرد: نقد و باز اندیشی در خصوص پوشش الزامی سرو گردن زنان همواره وجود داشته و متعلق به امسال نیست و سوژه انقلاب هراسی رسانه‌های غربی  بوده است.

او گفت: چند فرهنگ است که باید در مسئله حجاب به آن‌ها توجه کنیم از جمله جنسی تر شدن جامعه، فردی شدن ارزش‌ها، کالایی شدن بدن، زنانه شدن خیابان، خصوصی شدن زندگی روزمره، سلیقه‌ای شدن پوشش، خود اجتهادی و شخصی شدن فرایند دینداری، سیاسی شدن حجاب،غیر خانوادگی شدن امور خانوادگی مانند ناموس و غیرت.

عضو هیئت امنای پژوهشکده مهدویت و آینده اندیشی، مطرح کرد: امروز در خیابان سیاسی جمهوری اسلامی، افراد با حجاب، نماد و ابزار سرکوب حاکمیت و بد حجاب‌ها، نماد اعتراض به جمهوری اسلامی هستند و شاید به همین خاطر است که درگریزگاه‌های سیاسی تلاش می‌کنیم با به تصویر کشاندن زنان بدحجاب در رسانه‌های تصویری در واقع احساس مشروعیت نظام را ایجاد کنیم.

او گفت: اگرچه پدیده و مقاومت‌های مدنی اخیر برکارآمدی سیاست الزام اثر منفی می‌گذارد ولی این به معنای تخریب فرهنگ عفاف نیست و لذا داعیه ما این است که تا بیش از این مشروعیت فرهنگی و سیاسی نظام به تاراج نرفته است در الزام به حجاب و ابعاد آن باید باز اندیشی شود.

امامی افزود: انرژی و سرمایه اندکمان را برای ترویج حجاب و عفاف به مثابه آورده مقدس اسلام و مکتب انقلاب اسلامی برای زنان جهت توجیه سیاست الزام از دست می‌دهیم و دستمان خالی تر و قدرت نرم متن در حوزه فرهنگ کمرنگ تر می‌شود.

او برهنگی، وا نمایی و اندام نمایی را از موارد تحریک در معابر دانست و گفت: این‌ها اساسا در شرایط فعلی خیلی نمی‌توانند قوی عمل کنند و اما روپوش و شنل نیز خود می‌تواند به عنوان محرک قوی عمل کند و لذا آسیب شناسی پوششی در قم تداعی تحریک بیشتری می‌کند تا در فلان پارک پایتخت.

پوشش سر و گردن برای تکریم زن و پوشش بدن برای عدم تحریک است

این پژوهشگر حوزه حجاب با بیان اینکه پوشش سر و گردن برای تکریم زن و پوشش بدن برای عدم تحریک است، توضیح داد: برای مدیریت تحریک باید فکری به حال پوشش بدن کنیم وانرژی خود را برای اجبار ناممکن پوشش سرو گردن نگذاریم.

او با اشاره به اینکه باید تحریک جنسی در معابر عمومی را کنترل کنیم، تصریح کرد: دو کار اساسی را باید در معابر انجام دهیم جرم انگاری تحریک جنسی طرف مقابل و جرم انگاری آزار جنسی طرف مقابل.

امامی گفت: باید جرایم مقابله با حجاب اجباری رو به رسمیت بشناسیم نه به خاطر کوچک تحرکات جریان معاند انقلاب اسلامی بلکه بخاطر پویایی فقه شیعه در مدیریت زمانه که اگر چنین نکنیم نه تنها روز به روز این فضا ادامه می‌یابد بلکه بیش ترمهاجمین را که هم با حجاب و هم عفاف مشکل دارند به صف متخلفین  نزدیک خواهیم کرد و این  نه تنها ضربه به فرهنگ عفاف است بلکه ازمصادیق فروپاشی مشروعیت جمهوری اسلامی هم خواهد بود.

او پیش بینی کرد: معتقدم در۳ تا  ۵ سال آینده ما در بسیاری از نقاط کلان شهرهای کشورمان چیزی به عنوان پوشش سر و  گردن برای زنان  نخواهیم داشت.

مشروعیت نظام از ناحیه الزام حجاب در معرض تهدید است

حجت‌الاسلام علی صالحی منش هم در این نشست طی سخنانی، اظهار داشت: نگاه ما به این مسئله نگاه فقهی است و هربحث نیز پیش فرض‌هایی دارد که اگر پیش فرض‌های مشترک نباشد به نتیجه نخواهیم رسید و لذا باید دید تا پیش فرض‌های ما بر الزام به حجاب چیست؟

او با بیان اینکه باید در ابتدا وجود حکومت اسلامی، حق بودن حکومت، مشروعیت حجاب و اینکه زن و مرد از نظر فقه اسلامی برای حجاب بدون حکم نیستند، بررسی شود، گفت: آیا معنا دارد قائل به حکومت باشیم بدون الزام به اجبار و قانون؟

صالحی منش با باشاره به اینکه عمدتا ایدئولوژی‌ها به معنای عام و فلسفه‌های اجتماعی در دو حیطه بر حکومت تأثیر می‌گذارند و ماهیت حکومت را مشخص می‌کنند، افزود: یک حیطه مشروعیت حاکمان و رکن قانون گذاری است.

او مطرح کرد: آیا اسلام در مورد الزام بر حجاب حکمی دارد یا ندارد؟ و آیا اسلام در فقه مشخص شیعه حکمی برای الزام به حجاب بر حکم اولیه دارد یا خیر؟

این پژوهشگر پژوهشگاه فقه نظام، پاسخ داد: قطعا اسلام  در این خصوص حکم دارد و قطعا اسلام ازحکومت و حاکم، الزام بر احکام را خواستار شده است.

او با بیان اینکه حکم اولیه اسلام اجرای احکام است و حکم ثانویه نیز باید یا به ضرورت و یا به مصلحت انجام شود، گفت: اگر روش شناسی اسلامی برای مصلحت نداشته باشیم ناخود آگاه و خود به خود یک سری وقایع اتفاق خواهد افتاد و حکومت اسلامی به حکومت سکولار تبدیل خواهد شد.

صالحی تصریح کرد: وقتی قرار باشد مصلحت بر اساس اسلام باشد یک عقلانیت اسلامی در اینجا شکل می‌گیرد و وقتی به حجاب نگاه می‌کنیم می‌بینیم حجاب برای حفظ کرامت زن هست.

او با اشاره به اینکه فهم مصلحت یک حکم، بسیار کار پیچیده‌ای است و از فقه به معنای متداول امروزیش هم بر نمی‌آید ونیاز به اسلام شناسی به معنای تام دارد، افزود: باید خیلی کار کرد تا مصلحت حجاب را فهمید که متاسفانه تا کنون در این زمینه کم کاری شده است.

بنابر گزارش شفقنا، این پژوهشگر حوزوی با این بیان که برخی مطرح می‌کنند مشروعیت نظام با الزام حجاب زیر سؤال رفته است، ابراز کرد: با چه روشی چنین چیزی به دست آمده و کدام الزام به حجاب را در کشور داشتیم غیر از برخی الزامات نصف و نیمه‌ای که حدود شرعی در آن‌ها رعایت شده و خود آن‌ها خلاف شرع بودند.

صالحی منش در پایان تأکید کرد: ما در ۴۰ ساله انقلاب الزامی بر حجاب نداشتیم و مسائل جزیره‌ای و جزئی که گاهی بوده هیچ گاه درست عمل نشده و لذا مشروعیت نظام از ناحیه الزام حجاب بیشتر دارد تهدید می‌شود تا از جهت مسائل و مفاسد اقتصادی.