یادی از «فقیه پارسا»، آیت‌الله میرزاعلی فلسفی

آیت‌الله میرزا علی فلسفی در ۱۲بهمن ۵۷ همراه تعدادی از علمای برجسته مشهد جهت شرکت در مراسم استقبال از امام به تهران رفت و در مرداد ۵۸ به مجلس خبرگان راه یافت تا آموزه‌های علمی خود را در صحنه عمل به کار گیرد و در تحکیم پایه‌های نظام اسلامی سهیم باشد.

شبکه اجتهاد: مرحوم آیت‌الله میرزا علی فلسفی تنکابنی فرزند آیت‌الله محمدرضا تنکابنی، از فقیهان و عالمان برجسته دوران معاصر، ۸دی۱۲۹۹خورشیدی در تهران دیده به جهان گشود. دوران کودکی و مراحل تحصیل ابتدایی را در تهران گذراند. او که پدر و پدربزرگ و برادرانش از علما و خطبای بزرگ و بنام تهران و مازندران بودند از همان دوران کودکی وارد حوزه علمیه شد.

این استاد سال ۱۳۱۱ وارد مدرسه فیلسوف‌الدوله شد و سپس برای تکمیل دروس سطح به مدرسه محمدیه و مروی رفت و از محضر اساتید آن روز حوزه علمیه تهران بهره برد. در سال ۱۳۲۳ با پیشنهاد پدر راهی حوزه علمیه نجف شد و مدت ۱۷ سال در حالی که خود مدرسی ممتاز بود، پای درس بزرگان آن روز نجف زانوی ادب زد. آیات سیدعبدالهادی شیرازی، سیدمحمد حسینی شاهرودی، شیخ کاظم شیرازی از اساتید ایشان بودند و در نهایت و تا پایان زمان اقامت در نجف، کشتی عطش و عشق او به علم و دانش، پای درس آیت‌الله سیدابوالقاسم خویی حضور یافت.

او یکی از برجسته‌ترین درس‌آموزان مکتب آیت‌الله خویی بود و به‌طور دقیق و منظم تقریرات درس را می‌نوشت. استاد گاهی با قلم خود مهر تأیید بر تقریرات او می‌زد و بسیاری از بزرگان و اهل‌دقت را به جزوه‌های ایشان ارجاع می‌داد. همین ویژگی‌های علمی باعث شد در روزهای پایان حضور آیت‌الله فلسفی در نجف، اجازه اجتهادی از طرف آیت‌الله سیدابوالقاسم خویی به نام ایشان صادر شود و با توجه به تسلط فوق‌العاده بر مبانی علمی و داشتن بیان شیوا و روان، درس کفایه او از پررونق‌ترین دروس آن روزگار نجف شد و مدرسان آن روز حوزه نجف می‌گفتند: «میرزا علی‌آقا فلسفی جادوی بیان دارد».

استاد بعد از بازگشت از عراق به تهران رفت و سپس با دعوت آیت‌الله سیدهادی میلانی به حوزه علمیه مشهد آمد تا این حوزه یکی از چهره‌های برتر علمی و اخلاقی را به خود ببیند. درس پررونق، عالمانه و محققانه خارج فقه و اصول ایشان زیر گنبد مدرسه آیت‌الله خوئی از حافظه تاریخ حوزه علمیه خراسان پاک نخواهد شد. با برگزاری درس اخلاق در منزل خودشان نیز عاشقان و دلباختگان آن تندیس اخلاق و ادب به گرد شمع وجودی ایشان حلقه می‌زدند تا کام تشنه خود را سیراب کنند.

همراهی با بزرگان حوزه، مثل آیت‌الله میرزا جوادآقا تهرانی، آیت‌الله میرزا حسنعلی مروارید و آیت‌الله سیدعزالدین زنجانی در یاری‌رساندن به نهضت بزرگ انقلاب و نیز وجود ده‌ها سند در ساواک حکایت از فعالیت‌های سیاسی ایشان در دوران ستم‌شاهی دارد. اما حضور نزدیک به ۵۰ سال در مشهد مقدس و اقدامات روزهای منتهی به پیروزی انقلاب مثل تعطیل‌کردن درس‌وبحث، شرکت در جلسات مشورتی علما در مشهد درمورد تصمیم‌گیری‌های مبارزاتی، حضور در جمع علمای متحصن و همراهی با دیگر عالمای مشهد، همچنین سال‌ها امامت در یکی از مهم‌ترین مساجد شهر مشهد (مسجد شهدا) و وجود شخصیت‌های برجسته علمی در حلقه شاگردان ایشان، از آن عالم وارسته چهره‌ای ماندگار در ذهن و باور مردم به یادگار گذاشت.

وی در ۱۲بهمن۱۳۵۷ همراه تعدادی از علمای برجسته مشهد همچون آیت الله سیدعزالدین زنجانی و آیت‌الله حسنعلی مروارید جهت شرکت در مراسم استقبال از امام به تهران رفت و در انتخابات نخستین مجلس خبرگان رهبری به‌منظور تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شرکت کرد و در مرداد ۱۳۵۸ به مجلس خبرگان راه یافت تا آموزه‌های علمی خود را در صحنه عمل به کار گیرد و در تحکیم پایه‌های نظام اسلامی سهیم باشد.

آن فقیه وارسته و پارسا در سن ۸۵ سالگی بر اثر بیماری قلبی در ۱۹بهمن۱۳۸۴ در مشهد مقدس دیده از جهان فروبست و در رواق دارالسرور حرم رضوی به خاک سپرده شد و بسیاری از شخصیت‌های علمی و فرهنگی و سیاسی، مراجع عظام و رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مدظله العالی، طی پیام‌هایی رحلت این فقیه پرهیزکار را تسلیت گفتند.

منبع: خبرگزاری حوزه علمیه خراسان