شبکه اجتهاد اجتهاد و اصول فقه, حکومت و قانون, اقتصاد و بازار, عبادات و مناسک, فرهنگ و ارتباطات, خانواده و سلامت
اختصاصی شبکه اجتهاد: حسین، علیه‌السلام، آینه گردان خداست، جل جلاله، لذا هر یک از “بندگان خدا” که در او می‌نگرند، نشان از حضرت رب الارباب می‌بینند. به هر زبا و نژاد و حتی هر دین و آیین که باشند، در او به “ایمان” می‌رسند. چه پر شکوه گفت آن فرهیخته که؛ تمام حجت من در مسلمانی، حسین است. و این “حسین” در افق هر نگاه که طلوع می‌کند، آفتاب معرفت را دامن می‌گستراند و مردمان را بر سفره حقیقت می‌نشاند و برای اقامه حق برمی انگیزاند. این حسین را باید شناخت در کلام همه آنانی که کلمات را آگاهانه کنار هم می‌نشانند تا معرفت برخیزد. ببینید دیگران در باره حضرت حسین(ع) چه می‌گویند؟ انگار حضرت نگار که در کربلا، اربا اربا بر خاک افتاد، هر پاره اش رشحه‌ای شد، جانی را روشن کرد و از زبان اهل علم برخاست تا جهانی را روشن کند و خلقی را در پرتو این نور به مقصد برساند؛
«ادوارد گیبون» (۱۷۳۷-۱۷۹۴)، مورخ انگلیسی و عضو پارلمان این کشور در جلد پنجم بزرگترین اثر خود با نام «انحطاط و سقوط امپراتوری رم» می‌نویسد: تراژدی شهادت حسین در زمانی دور و آب‌وهوایی دور از تصور، احساسات سنگدل‌ترین خواننده را نیز برمی‌انگیزد.
گیبون: «با آنکه مدتی از واقعه کربلا گذشته و ماهم با صاحب واقعه هم وطن نیستیم، مع ذلک مشقّات و مشکلاتی که امام حسین تحمّل نمود احساسات سنگ دل ترین خواننده را برمی انگیزد، چنان که یک نوع عطوفت و مهربانی نسبت به آن حضرت در خود می‌یابد».
«واشینگتن ایروینگ» (۱۷۸۳-۱۸۵۹)، نویسنده، مورخ و سیاستمدار آمریکایی: برای حسین(ع) این امکان وجود داشت که زندگی خود را با تسلیم شدن به اراده یزید نجات بخشد، لیکن مسئولیت او به عنوان یک پیشوا و مصلح اجازه نمی‌داد که او خلافت یزید را بپذیرد. بنابراین آماده شد تا با قبول هر ناراحتی و فشاری، دین اسلام را از چنگال بنی امیه برهاند. در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و در ریگ‌های تفتیده عربستان، حسین ایستاد و جاودانه شد.
«تامس کارلایل» (۱۷۹۵-۱۸۸۱)، فیلسوف، نویسنده و مورخ اسکاتلندی کند: بزرگترین درسی که ما از تراژدی کربلا می‌گیریم این است که حسین(ع) و همراهانش به‌شدت مؤمن به خدا بودند. آن‌ها نشان دادند که وقتی پای حق و باطل در میان باشد، برتری عددی تأثیری ندارد. پیروزی حسین با وجود عده کم یارانش مرا شگفت‌زده می‌کند.
«چارلز دیکنز» (۱۸۱۲-۱۸۷۰)، نویسنده معروف انگلیسی: اگر حسین برای رسیدن به خواسته‌های دنیوی جنگید، چرا خواهر، همسر و کودکان خود را همراه برد. این همراهی گواه آن است که حسین تنها برای اسلام شهید شد.
چارلز دیکنز: «اگر مقصود حسین جنگ در راه خواسته‌های دنیوی خود بود، من نمی‌فهمم چرا خواهران و کودکانش را همراه خود برد. پس عقل چنین حکم می‌کند که او به خاطر اسلام فداکاری خویش را انجام داد».
«جواهر لعل نهرو» (۱۸۸۹-۱۹۶۴)، از رهبران انقلاب هند و اولین نخست‌وزیر این کشور پس از استقلال: شهادت امام حسین(ع) برای همه جوامع و الگویی برای پیمودن راه عدالت و درستی است.
«رابیندرانات تاگور» (۱۸۶۱-۱۹۴۱)، شاعر و فیلسوف هندی و نخستین آسیایی برنده جایزه نوبل: برای زنده نگه داشتن حق و عدالت به جای ارتش و سلاح، موفقیت با فدا کردن جان محقق می‌شود، درست به همان صورت که امام حسین قیام کرد. چنین پیروزی ابدی فقط توسط فردی که به خدای متعال ایمان دارد، به دست می‌آید.
«ادوارد گرانویل براون» (۱۸۶۲-۱۹۲۶)، نویسنده و مستشرق معروف بریتانیایی: یادآوری صحرای خونین کربلا که در آن نوه رسول خدا پس از شکنجه تشنگی و محاصره شدن با اجساد نزدیکان خود، به شهادت رسید، عمیق‌ترین غم‌ها را در هر انسانی برمی‌انگیزد، احساساتی که در برابر آن درد و و مرگ هم کوچک به نظر می‌رسند.
پروفسور ادوارد براون (شرق‌شناس انگلیسی):آیا قلبی پیدا می‌شود که وقتی درباره کربلا سخن می‌شنود، آغشته به حزن و اندوه نشود؟
پرفسور براون: «یادآوری واقعه کربلا که در آن سبط رسول بعد از تحمل آزار و عطش به شهادت رسید کافی است تا در سردترین و سست ترین افراد اثر گذارد. و حتی کسانی را که به امور حماسی و حزن آور اعتنا و توجهی ندارند به خود آورده و روح آنان را به درجات کمال بالا برد، به حدی که درد و مرگ بر آنان چیزی بی ارزش و سست شود».
«ماهاتما گاندی» (۱۸۶۹-۱۹۴۸)، رهبر سیاسی و معنوی هند که ملت هند را در راه آزادی از استعمار بریتانیا رهبری کرد: من معتقدم که گسترش اسلام نه با استفاده از شمشیر بلکه با شهادت حسین بن علی، این شخصیت قدسی آسمانی صورت گرفته است. من از حسین(ع) آموختم که چگونه درحالیکه مورد ظلم قرار گرفته‌ام به پیروزی دست پیدا کنم.
مهاتما گاندی:اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز شود، باید از زندگی امام حسین پیروی کند.
«ساروجینی نایدو» (۱۸۷۹-۱۹۴۹)، شاعره ملی هند: من به مسلمانان تبریک می‌گویم که از میان آن‌ها، حسین(ع)، یک انسان کامل متولد شد، کسی که مورد احترام و ستایش همه جوامع است.
«آنتوان بارا»، نویسنده معاصر مسیحی اهل سوریه و نویسنده کتاب‌های «حسین در تفکر مسیحی» و «ده روز گرما» که ارادت خاصی به امام حسین(ع) دارد، سخنان زیادی در مورد امام حسین(ع) نقل کرده است، از جمله اینکه؛ اگر حسین(ع) از آن ما بود، همه جا برای او بیرقی برمی‌افراشتیم و با نام او همه را به دینمان دعوت می‌کردیم.
«محمدعلی جناح» (قاعداعظم پاکستان):به عقیده من تمام مسلمین باید از سرمشق (امام حسین) این شهیدی که خود را در سرزمین عراق قربانی کرد، پیروی کنند.
«توماس کارلایل» (فیلسوف و مورخ انگلیسی):بهترین درسی که از واقعه کربلا می‌گیریم، این است که حسین و یارانش، ایمان استوار به خدا داشتند.
«پروفسور ماربین» (فیلسوف و خاورشناس آلمانی):من معتقدم که رمز بقا و پیشرفت اسلام و تکامل مسلمانان به خاطر شهید شدن حسین(ع) و آن رویدادهای غم‌انگیز می‌باشد.
«بولس سلامه» (نویسنده و شاعر مسیحی لبنانی):شب‌هایی که بیدار بودم یک بار برای مدتی طولانی به جهت علاقه‌ای که به آن دو بزرگوار – امام علی و امام حسین(ع) – داشتم، گریستم سپس شعر علی و حسین را سرودم.
«عباس محمود عقاد» (نویسنده و ادیب مصری):جنبش حسین، یکی از بی‌نظیرترین جنبش‌های تاریخی است که تاکنون در زمینه دعوت‌های دینی یا نهضت‌های سیاسی پدیدار گشته است.
«گابریل آنگری» (نویسنده فرانسوی):آرامگاه حسین در کربلا بعد از کعبه، بدون تردید دومین زیارتگاه مسلمانان است. جنایت کربلا وحشت‌انگیز و غیرانسانی بود.
«عبدالرحمن شرقاوی» (نویسنده مصری): حسین(ع)، شهید راه دین و آزادگی است. نه تنها شیعه باید به نام حسین ببالد، بلکه تمام آزادمردان دنیا باید به این نام شریف افتخار کنند.
«ابن ابی الحدید» (دانشمند و شاعر عراقی):مانند حسین چه کسی را سراغ دارید به راستی این مرد مافوق بشر کیست که لحظه‌ای پستی را نمی‌پذیرد و با اختیار خود در برابر ستمگران سر تعظیم فرود نمی‌آورد.
