سیاسی بودن و ایستادن پای اصول انقلاب و اسلام و مقابله با استکبار جهانی و تبیین توطئهها و آگاه کردن مردم نباید به سیاسی بازی و جبهه گرفتن و شخصی شدن مسائل کشیده شود، به خصوص این که سرمایه اجتماعی باقی مانده در جامعه دینی همین مجالس حسینی است که دشمن هم با تمام قوا برای نابود کردنش به میدان آمده است.
به گزارش شبکه اجتهاد، حجتالاسلام والمسلمین محمدرضا زائری، نویسنده، پژوهشگر دین و صاحب امتیاز و مدیر مسئول ماهنامه خیمه در یادداشتی آورد: رویکرد انقلابی در دینداری تفاوتی میان سیاست و دین قائل نیست و به تعبیر مشهور مرحوم سید حسن مدرس سیاست را عین دیانت و دیانت را عین سیاست میبیند. برخلاف نظر و دیدگاه سنتی برخی عوام که عزلت و کناره گیری از امور اجتماعی را برای دینداران ترجیح میدهند انقلاب اسلامی نوعی از حضور اجتماعی و سیاسی دین را رقم زد و تثبیت کرد که دینداری را در متن زندگی واقعی ترسیم میکند.
از این رو مجامع دینی مانند مساجد و مراکز عبادی، هیئتهای مذهبی و مجالس حسینی نمیتوانند از ظلم یزید در سال شصت و یک هجری سخن بگویند اما نسبت به ظلمهای یزیدیان زمان در حال حاضر سکوت کنند.به این معنی سیاست یعنی اعلام موضع نسبت به حق و باطل، تشخیص توطئه دشمن، پایداری و ایستادگی در جبهه حق و داشتن موضع روشن همیشه اقتضای طبیعی حسینی بودن است.
اما به نظر میرسد علی رغم این که اصل سیاست در متن اسلام هست و سیاست و دیانت از هم قابل تفکیک نیستند، افراط در این زمینه نیز خطرناک و آسیب زاست. نباید به اسم سیاسی بودن پای مسائل جزئی سیاسی مثل موضع گیریهای خاص و جناح بندیها و تعیین مصادیق به هیئتها باز شود و فضای معنوی مجالس حسینی تحت الشعاع قرار گیرد.
سیاسی بودن با سیاسی بازی فرق دارد و موضع حق طلبانه داشتن به معنی بازیچه شدن عزاداری سیدالشهدا برای این گروه و آن دسته جناحی نیست. هیئت سیدالشهدا خانه امام حسین(ع) است و به مصداق باب الحسین اوسع باید این خانه برای همه گنجایش داشته باشد و نباید سخنران یا مداح طوری رفتار کند یا حرف بزند یا موضع بگیرد که برخی از مخاطبان احساس دلزدگی داشته باشند.
سیاسی بودن و ایستادن پای اصول انقلاب و اسلام و مقابله با استکبار جهانی و تبیین توطئهها و آگاه کردن مردم نباید به سیاسی بازی و جبهه گرفتن و شخصی شدن مسائل کشیده شود، به خصوص این که سرمایه اجتماعی باقی مانده در جامعه دینی همین مجالس حسینی است که دشمن هم با تمام قوا برای نابود کردنش به میدان آمده و برای استحاله و تغییر تدریجی اش نقشه کشیده است.
باید با تمام وجود مراقب این تهدید بود و با وسواس و حساسیت فراوان به حراست و حفاظت از این سرمایه ارزشمند کوشید و یکی از این مراقبتها توجه به میزان سیاسی شدن هیئتهای عزاداری و دورنگهداشتن فضای معنوی هیئتها از مسائل سطحی و جزئی و روزمره و پیش پا افتاده است.