وحدت پایدار و منطبق با رویکرد همدلی، منجر به شکل‌گیری وحدت باطنی و درونی خواهد گردید

گزاره وحدت درونی و باطنی، دارای منشأ قرآنی و برگرفته از کلام وحی است، پس باید با اعمال راهکارهای قرآن، در راستای تقویت این رفتار مهم اقدام نمود. از این رو باید گفت: وحدت پایدار و منطبق با رویکرد همدلی، منجر به شکل گیری وحدت باطنی و درونی خواهد گردید. در غیر این صورت، اتحاد زود گذر و بی اثر پدید خواهد آمد. قرآن کریم در نکوهش چنین اتحادی‌‌ می‌فرماید: «تَحْسَبُهُمْ جَمِیعاً و قُلُوبُهُمْ شَتَّی ذلِکَ بَأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَ یَعْقِلُونَ» تو آنها را با هم‌‌ می‌پنداری، در حالی که دلهایشان پراکنده است، این به خاطر این است که گروه نابخردند.

به گزارش شبکه اجتهاد، آیت‌الله حسین نوری همدانی در پیامی به کنفرانس وحدت اسلامی، بر لزوم تقویت وحدت امت اسلامی در شرایط حساس کنونی تأکید کردند. متن پیام این مرجع تقلید به این شرح  است:

بسم الله الرحمن الرحیم

ضمن عرض تبریک به مناسبت میلاد با سعادت نبی مکرم اسلام(ص) و امام صادق(ع) به همه برادران و خواهران و تقدیر و تشکر از دست به عنوان یک ضرورت اجتناب ناپذیر درآمده و با سرنوشت مسلمانان در عرصه اجتماعی-سیاسی گره خورده است.

تأکید بسیار قرآن بر مسائل بینشی است؛ زیرا بینش و نگرش صحیح برای تقویت انسجام اسلامی، نقش بسیار حساسی در آینده استراتژتیک جوامع اسلامی دارد. بنابر این توحید، محور بینشی آیات قرآن قرار‌‌ می‌گیرد، تا همگان بر مبنای این اصل بنیادین، بتوانند در راستای تشکیل امت واحده اسلامی حرکت نمایند.

در قرآن برای اتحاد امت اسلامی، آیین برادری به عنوان گزاره مهم وحدت آفرین، مطرح گردیده است. مراد از وحدت و اخوت اسلامی که در منابع و متون دینی بیان شده، آن وحدتی است که بشریت را به سوی خدای واحد و هدف واحد سوق دهد. قران با جمله کوتاه «انما المؤمنون اخوه»، پیروان خود را به لطیف ترین مهر و دوستی و زیباترین مساوات راهنمایی کرده است.

خداوند برای جلوگیری از تشتت در جامعه ایمانی و حفظ اصول وحدت، بر لزوم تمسک دسته جمعی مردم و مؤمنان، به حبل الله تأکید‌‌ می‌کند و آن را به عنوان عامل تقوا مورد شناسایی قرار‌‌ می‌دهد؛ زیرا اطاعت از فرمان الهی و نیز تمسک به حبل الله، مصداقی از تقوای الهی است و انسان با آن‌‌ می‌تواند خود و جامعه را از شر بسیاری از امور بازدارد. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ۱۰۲وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنْتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَهٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْهَا ۗ۱۰۳  »

خداوند در این آیه، عوامل اصلی ایجاد وحدت جامعه را ضمن گزارشی، تحلیل و تبیین‌‌ می‌کند و بیان‌‌ می‌دارد که این عوامل همانطور که در ساخت و تشکیل جامعه مدینه نقش داشته، در تداوم و بقای آن نیز نقش خواهد داشت. در این آیات، بر محوریت خداوند و توحید، در همه امور تأکید‌‌ می‌شود، تا شان داده شود که اصل کلیدی در وحدت و اتحاد امت اسلامی، توحید و پذیرش وحدانیت الهی است. قرآن کریم در این آیه واجب بودن وحدت را با حرام بودن تفرقه در کنار هم، به صراحت بیان‌‌ می‌کند. شاید این تأکید، برای جلوگیری از بهانه جویی‌‌‌های مختلف و تمسک به انواع حیله‌‌‌ها و عذرها برای فرار از وحدت است.

توجه به واقعیت موجود میا مسلمانان و تفرقه شدیدی که بیش از چهارده قرن است خسارتی چندین برابر خسارتهای ناشی از درگیری با مخالفان اسلام، پدید آورده است،‌‌ می‌تواند آن همه تأکید خداوند متعال را تفسیر کند. ضرورت وجود همدلی و وحدت باطنی میان مسلمانان، از شاخصه‌‌‌های مهم در جوامع اسلامی‌‌ می‌باشد. تلاش برای ترویج وحدت قلبی در تقریب مذاهب اسلامی، از مهمترین مؤلفه‌‌‌های نشر و گسترش وحدت در میان جوامع اسلامی‌‌ می‌باشد.

گزاره وحدت درونی و باطنی، دارای منشأ قرآنی و برگرفته از کلام وحی است، پس باید با اعمال راهکارهای قرآن، در راستای تقویت این رفتار مهم اقدام نمود. از این رو باید گفت: وحدت پایدار و منطبق با رویکرد همدلی، منجر به شکل گیری وحدت باطنی و درونی خواهد گردید. در غیر این صورت، اتحاد زود گذر و بی اثر پدید خواهد آمد. قرآن کریم در نکوهش چنین اتحادی‌‌ می‌فرماید: «تَحْسَبُهُمْ جَمِیعاً و قُلُوبُهُمْ شَتَّی ذلِکَ بَأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَ یَعْقِلُونَ» تو آنها را با هم‌‌ می‌پنداری، در حالی که دلهایشان پراکنده است، این به خاطر این است که گروه نابخردند.

راه رسیدن به همدلی این است که دلها از آلودگی‌‌‌ها پاک باشد: «وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا» ما غل‌‌‌ها را از سینه‌‌‌هایشان بر‌‌ می‌کنیم، در حالی که با هم برادرند، پس اگر این زنجیرها از دست و پای افراد و جوامع اسلامی بازگردد، اخوت و برادری حاصل‌‌ می‌شود. از این رو، حیات امت اسلامی با رویکرد اتحاد، همدلی، صمیمت و احترام متقابل، نیازمند اتحاد قلبی و باطنی میان مذاهب اسلامی است و همدلی و اتحاد درونی، یک ارمغان الهی است: «وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ ۚ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ»

گفت‌وگوی زیر بنای وحدت اسلامی و مقدمه‌‌‌‌ای برای رسیدن به اصول مشترک و حقیقت است

اهمیت گفت و گو در روابط انسانی، اجتماعی و فرهنگی غیرقابل انکار است، گفت و گوی زیر بنای وحدت اسلامی و مقدمه‌‌‌‌ای برای رسیدن به اصول مشترک و حقیقت است، بدون شک، یکی از شرایط اتقان و حکمتی که قرآن به آن اشاره‌‌ می‌کند، استناد به قرآن و دلیل عقلی و زبانی است که دیگران آن را‌‌ می‌فهمند.

چشم اندازی که گفت و گوی میان فرهنگی، آن را دنبال‌‌ می‌نماید، دستیابی به یک مبنای مشترک تقریبی بر اساس اشتراکات فکری و نظری مذاهب اسلامی و مسلمانان است که این نوع نگاه، به نزدیکی افکار و اندیشه‌‌‌های تقریبی جوامع اسلامی کمک خواهد کرد.

امسال که کنفرانس اسلامی با محوریت قدس کارش را آغاز کرده است، در حقیقت به یک مسئله حیاتی در جهان اسلام پرداخته است. بدیهی است، رژیم بی ریشه و نامشروع اسرائیل ددمنشانه بر تجاوز و کشتار مردم مظلوم فلسطین، به ویژه کودکان، بی وقفه ادامه‌‌ می‌دهد.

این رویداد تلخ و ضد بشری در مقابل دید سازمانهای مدعی حقوق بشر رخ‌‌ می‌دهد و حتی برخی از حکام بلاد اسلامی در شرایط حساس کنونی به برقراری ارتباط با رژیم اشغالگر صهیونیست به صورت علنی مبادرت‌‌ می‌ورزند. مسلماً مقابله با جنایات استکبار جهانی و رژیم صهیونیستی و جنایات هولناکی در کشور یمن، نسبت به برادران و خواهران مسلمان ما اعمال‌‌ می‌گردد، در گرو وحدت و انسجام و همدلی همه مسلمانان است و کنفراس وحدت اسلامی‌‌ می‌تواند در آگاهی بخشی به آحاد جامعه اسلامی به ویژه نسل جوان و تنویر افکار آزادیخواهان جهان سبت به حوادث دحشتناک فلسطین اشغالی و یمن و مسائل مهم سایر بلاد اسلامی، تأثیرگذار باشد.

امید است دست آورد این هم اندیشی و نشست مبارک، ارتباط و همزیستی مسالمت آمیز و نیز پدیداری رابطه هم دلانه به میان یکایک مسلمانان جهان در راستای شکل گیری امت واحده اسلامی باشد.

از خداوند متعال توفیقات همه شما مهمانان گرامی را مسئلت دارم.