اوثقیت راوی در دو معنی به کار می رود: ۱. ثقه تر بودن راوی؛ ۲. عامل ترجیح روایت، هنگام تعارض.
اصطلاحات اصولی: اوثقیت راوی
دی 11, 1394
اجتهاد و اصول فقه, اصطلاحات فقهی و اصولی
اصطلاح: |
اوثقیت راوی
|
تعریف اجمالی: |
اوثقیت راوی در دو معنی به کار می رود: ۱. ثقه تر بودن راوی؛ ۲. عامل ترجیح روایت، هنگام تعارض. |
توضیحات کامل:
فهرست مندرجات
۱ – تعریف
۲ – پانویس
۳ – منبع
تعریف
اوثقیت راوی، به معنای آن است که راوی یک حدیث در مقایسه با راوی حدیث دیگر، مورد اطمینان و وثوق بیشتر میباشد.
اوثقیت راوی یکی از مرجحات منصوص است. در روایت آمده است: «زراره» از امام محمد باقر (علیهالسّلام) سؤال میکند: «… یا سیدی! انهما معا مشهوران مرویان ماثوران عنکم، فقال علیهالسّلام : خذ بما یقول اعدلهما عندک و اوثقهما فی نفسک». [۱] [۲]
پانویس
۱. ↑ بحارالانوار، مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، ج۲، ص۲۴۵.
۲. ↑ کفایه الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۶، ص (۱۸۷- ۱۸۶).
منبع:
فرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۷۱، برگرفته از مقاله «اوثقیت راوی».
|
با دوستانتان به اشتراک بگذارید