شبکه اجتهاد اجتهاد و اصول فقه, حکومت و قانون, اقتصاد و بازار, عبادات و مناسک, فرهنگ و ارتباطات, خانواده و سلامت
نوحه‌سرایی در مجالس عزای حضرت سیدالشهدا(ع) از اعظم قربات (باعث نزدیکی به خداوند) است و دریافت تبرّعات و اعانات و نذورات مربوط به این کار، مانع ندارد (امام خمینی، استفتائات، ج۳، ص۵۸۲، سؤال۳۹)
چون در اسلام، وعظ و ارشاد و تعلیم و تربیت و آموزگاری و استادی و تدریس، فضیلت بسیار دارد و از مشاغل مقدسه و از شئون مهم انبیا و اولیا (سلام‌الله علیهم اجمعین) می‌باشد، غالباً مسلمانان برای کسب ثواب و تقرب به درگاه الهی انجام می‌دادند و اجر مادی، در آن ملاحظه نمی‌شد و کسانی‌که این مشاغل و امثال آن مانند طبابت را عهده‌دار می‌شدند، آن را با اجر مادی، معاوضه نمی‌کردند؛ هرچند از بیت‌المال، مخارج آن‌ها تأمین می‌شد و گاهی خود مردم، خدمت مناسبی می‌کردند؛ ولی معاملۀ این اعمال مقدس با پول، در نظر نبود و ازاین‌جهت موجب قوّت تأثیر کلام و مواعظ می‌شد. مع‌ذلک گرفتن مزد دربرابر ذکر مصائب پیغمبر اکرم و ائمۀ اطهار(ع) و بیان مواعظ و نصایح و تعیین قبلی اجرت، اشکال ندارد. بلی، اگر گرفتن وجه، دربرابر بیان احکام واجبه و ارشاد به اصول دین و عقاید باشد، جایز نیست و بانیان مجالس، در انتخاب هر واعظ و ناطقی که بیانات و تبلیغاتش مورد اعتماد باشد، مختارند (آیت‌الله گلپایگانی، مجمع المسائل، ج۱، ص۵۶۰، سؤال۸۰).
