اصطلاحات فقهی و اصولی

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ف»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «غ»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ع»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ظ»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ص»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ش»

هبه: بخشش هدیه: تحفه، ارمغان.

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ن»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «م»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ل»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ک»

قبل: پیش (کنایه از عضو جنسی که در جلو بدن زن یا مرد قرار دارد)‌. قتل نفس محترمه: کشتن کسی که خونش از نظر شرعی محترم است و نباید کشته شود. قتل: کشتن. قرائت: خواندن – خواندن حمد و سوره در نمازهای یومیه. قروح: دمل‌ها، زخمهای چرکین. قریب: نزدیک به واقع و حقیقت. قرینه: نشانه،‌ علامت، همانند. قسامه: قسم یاد کردن شهود در مورد جنایات در دادگاه که شرایط خاص دارد. قصاص: کیفر، نوعی از مجازات است که مشابه با جنایت انجام شده می‌باشد؛ مثل اینکه شخصی کسی را عمداً بکشد که اولیای دم حق دارند او را زیر نظر …

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ط»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ی»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «و»

هر گفتاری که توضیح دهنده کلام مجمل باشد، بیان قولی نامیده می‌شود.

فعل رافعِ ابهام یا اجمال یک شیء را بیان فعلی گویند.

رافع ابهام یا اجمال یک شیء به طور تفصیلی را بیان تفصیلی گویند.

خطاب ناظر به تکلیف سابق ، به منظور توضیح اجمالی آن را بیان اجمالی گویند.

بل اضرابیه لفظ مفید تصحیح کلام قبل یا تأکید یا حصر کلام بعد هست.

بطلان مستفاد از حکم شرعی ظاهری را بطلان ظاهری گویند.

بسیط بودن و جنس و فصل نداشتن مفهوم وجوب را بساطت وجوب گویند.

حکم عقل به برائت ذمه مکلف، نسبت به تکلیف مشکوک، بعد از جست و جو را برائت عقلی گویند.

بنای عقلا بر برائت ذمه مکلّف از تکلیف مشکوک، بعد از جست و جو را بنای عقلایی گویند.

حکم شارع به برائت ذمّه مکلف از تکلیف مشکوک، بعد از جست و جو را برائت شرعی گویند.

بدار به انجام وظیفه اضطراری در اول وقت را گویند.

اورعیت راوی در دو معنا به کار می رود: ۱. اورعیت راوی پرهیزگارتر بودن راوی؛ ۱. عامل ترجیح روایت، هنگام تعارض .

اوثقیت راوی در دو معنی به کار می رود: ۱. ثقه تر بودن راوی؛ ۲. عامل ترجیح روایت، هنگام تعارض.

اوامر یکی از عناوین اصلی مباحث الفاظ علم اصول فقه می باشد.

مجتهدِ قادر بر ترجیح از میان روایات منقول از امام یک مذهب فقهی را اهل ترجیح گویند.