شبکه اجتهاد اجتهاد و اصول فقه, حکومت و قانون, اقتصاد و بازار, عبادات و مناسک, فرهنگ و ارتباطات, خانواده و سلامت
امام خمینی (ره) در نجف به قدری مکاسب شیخ را عالی بحث کرد که هر کسی می‌آمد، پای‌بند می‌شد. آیت‌الله راستی می‌فرمود تا قبل از این‌که امام به نجف بیاید، احساس می‌کردم که نیازی به درس خارج ندارم چون درس همه علمای نجف را دیده بودم ولی همین که امام آمد، دیدم هنوز باید درس بخوانم.
به گزارش خبرنگار اجتهاد، بازخوانی اندیشه، آرا و سیره نظری و عملی حضرت امام خمینی(ره) یک ضرورت تاریخی برای حال و آینده است تا آحاد ملت به‌ویژه نسل جوان آرمان‌گرای حوزوی، اندیشه‌ورز و انقلابی با این افکار تحول آفرین آشنایی بیشتری پیدا کند و اندیشه، منش و سیره حضرت امام را سرلوحه و الگوی حقیقی جامعه خود قرار دهند و در پرتو این افکار بلند و انسان‌ساز فضای فکری و اندیشگی خود را وسعت داده و زیست مؤمنانه توأم با تقوای ستیز را وجهه همت خود کنند. ازاین‌رو متن سخنان حضرات آیات: محمد یزدی، علی‌اکبر مسعودی خمینی و سید محمد سجادی درباره سیره امام خمینی رحمت‌الله علیه پیش روی خوانندگان قرار می‌گیرد.
آیت‌الله محمد یزدی رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم درباره ایام حضورش در درس حضرت امام(ره) می‌گوید: درس‌های حضرت امام در شهر مقدس قم در مسجد سلماسی معروف برگزار می‌شد. توفیق داشتم یک دوره اصول حضرت امام را که تقریباً در طول هفت سال طول کشید استفاده کنم.
مرحوم امام یک دوره اصول را تدریس فرموده بودند که شاگردانی مثل مرحوم شهید مطهری و شهید محراب و شیخ عبدالجواد اصفهانی و بزرگان قبلی بودند و دور دوم که اصول را شروع کرده بودند ما توفیق شرکت داشتیم.
همه می‌دانیم که اصول فقه یک علم مستقل زیربنایی فقه است و فقه مسائل مختلف خاص خودش را دارد. این‌که عرض می‌کنم دور دوم چون در یک بحث حساسی بود و وقتی به این بحث رسید فرمود ما در دور اول بحث کردیم و چون این موضوع بحث فلسفی و عرفانی‌اش بیشتر است و به بحث اصول فقه نمی‌خورد واگذار می‌کنیم.
به هر حال یک دوره اصول ایشان را توفیق شرکت داشتیم و بعد که مسائل انقلاب و حوادث تاریخی پیش آمد، موجب شد که محل درس مقداری جابه‌جا شد و از مسجد سلماسی به مسجد اعظم آمدند و جریان‌هایی که در محل درس است و عکس‌هایی که الآن نشان می‌دهد از درس ایشان در شبستان مسجد اعظم که متصل به مقبره آیت‌الله بروجردی است، درس ایشان در اینجا برگزار می‌شد.
آیت‌الله سید محمد سجادی رئیس موسسه علمی و پژوهشی شهید سید مصطفی خمینی و تولیت اسبق آستان مقدس حضرت معصومه می‌گوید: حوزه نجف اشرف، یک حوزه هزارساله با قدرت و با معنویت و با فقه و فقاهت است که مرحوم شیخ طوسی مؤسس آن است و تاکنون علمای بسیار بزرگی به خود دیده است.
طرح مباحث و درس گفتن در نجف اشرف – در همچین حوزه‌ای- کار هر کسی نیست مخصوصاً بتواند به قدری درس غنی و در سطح بالایی داشته باشد که بتواند شاگردان بزرگی را جذب کند و امام رحمت‌الله علیه این کار را انجام دادند.
یکی از مدرسین بزرگ حوزه علمیه نجف آیت‌الله راستی کاشانی بود که ایشان شاگردان زیادی داشت و به درس حضرت امام حاضر می‌شدند. ایشان فرموده بودند که تا قبل از این‌که امام بیاید، احساس می‌کردم که نیازی به درس خارج ندارم چون درس همه علمای نجف را دیده بودم ولی همین که امام آمد، دیدم که هنوز باید درس بخوانم.
البته این برای حوزه نجف گران تمام شد و ایشان را مورد ملامت قرار دادند ولی ایشان به این حقیقت اعتراف کرد و پای آن هم ایستاد و از شاگردان ثابت درس حضرت امام بود و از علمای کم‌نظیر حوزه نجف بود و شاگردان زیادی داشت.
آیت‌الله علی‌اکبر مسعودی خمینی از بنیانگذاران و اعضای جامعه مدرسین حوزه علمیه قم می‌گوید: شیخ در مکاسب محرمه به عرش اعلی در بحث رفته است و من بعید می‌دانم کسی بتواند مثل امام مسائل شیخ را حلاجی و بیان نماید.
مرحوم امام مکاسب شیخ را هم در قم و هم در نجف بحث کرد. همان وقتی که نجف بحث می‌کرد من مدتی خدمت ایشان بودم. به ایشان گفتم شما مکاسب محرمه را که مرقوم فرموده‌اید بدهید تا چاپ کنیم.
از آقای راستی نقل می‌کنم: ایشان به من فرمود که وقتی آقای خمینی به نجف آمد ما می‌گفتیم ایشان یک طلبه فاضلی است که آمده و درس که شروع کرد گفتیم برویم ببینیم چه خبر است وقتی رفتیم دیدیم ایشان با دیگران فرق دارد و بعد که به مدت یک ماه رفتیم دیدیم ایشان مسائل شیخ را طوری بحث می‌کند که اساتید اینجا هنوز این چیزها را بحث نکرده‌اند حتی بزرگان.
مرحوم امام زمانی که قم حضور داشتند مکاسب شیخ و بیع را بحث می‌کردند که در درس کم شرکت کردم اما امام(ره) در نجف به قدری مکاسب شیخ را عالی بحث کرد که یادم هست یکی از علما در درس ایشان فرمود این فرمایشات ایشان از معجزات است و ایشان خیلی دقیق حرف می‌زند؛ به‌خصوص در بیع فضولی، چون بیع فضولی شیخ بسیار مشکل است، اما ایشان به قدری عالی بحث می‌کردند که هر کسی می‌آمد، پای‌بند می‌شد.
