شبکه اجتهاد اجتهاد و اصول فقه, حکومت و قانون, اقتصاد و بازار, عبادات و مناسک, فرهنگ و ارتباطات, خانواده و سلامت
حجت‌الاسلام عبدالحسین توده فلاح در برنامه مصیر گفت: آیت‌الله مهدوی کنی اعتبار ویژه‌ای به اجماع میدادند در حالی که فقهای جدید اجماع را به عنوان منبع تعطیل کرده‌‌اند و به آن بها نمی‌‌دهند.
به گزارش شبکه اجتهاد، حجت‌الاسلام عبدالحسین توده فلاح، پژوهشگر و استاد حوزه علمیه در دومین قسمت از فصل جدید از برنامه‌ی تلویزیونی «مصیر» در ابتدا درباره فقه و اخلاق در اندیشه آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی گفت: شخصیت ایشان همراهی این دو را همواره داشته است. ایشان هم استاد اخلاق بودند هم اخلاق را اشاعه میدادند. فقه در دیدگاه ایشان هم در مباحث سیاسی هم دروس اخلاقی محور بود. فقه اساساً بایدها و نبایدها در رفتار است، چه رفتار سیاسی و چه اخلاقی و ایشان در همه عرصه‌‌‌ها به آن پایبند بودند.
توده فلاح بیان کرد: فقیه که یک دانشمند است وقتی در کرسی استادی می‌نشیند، مسئولیت بزرگتری را قبول کرده است. آیت‌الله مهدوی کنی اخلاق ویژه‌ای در تربیت داشتند. من به روش و منش استاد در تدریس، اخلاق علمی می‌گویم. آیت‌الله مهدوی کنی به همه آرا احترام می‌گذاشت و هیچ آرایی را کم نمی‌شمرد. ایشان هنگام تدریس حریم نمی‌گرفتند یعنی می‌گذاشتند شاگردان احساس نزدیکی کنند و سوال بپرسند.
وی اضافه کرد: ایشان میگفتند به منبر به عنوان حرفه نگاه نکنید. طلبه همیشه باید دنبال کسب علم باشد و منبر هم در مسیر رشد و کمال باشد. طلبه‌‌‌ها را تشویق می‌کردند نزد استادان مختلف شاگردی کنند. ایشان تاکید داشتند که همه طلبه‌‌‌ها فلسفه بدانند و بدون فلسفه برهانی نمی‌‌توان به اصول رسید.
توده فلاح درباره مبانی علمی و فقهی آیت‌الله مهدوی کنی توضیح داد: ایشان اصول را در خلال بحث‌های فقهی میگفتند که تحت تأثیر آیت‌الله بروجردی بودند. فقیه کسی است که می‌تواند از منابع چهارگانه کتاب، سنت، عقل و اجماع احکام شرعی را استنباط کند. فقیه می‌خواهد از خطاب‌‌‌‌ها یی که در کتاب و سنت هست به استنباط برسد.
این مدرس حوزه و دانشگاه گفت: استفاده از عقل در دو سطح است؛ درک سخن شارع مقدس و قانونی کردن آن. بنابراین استفاده از عقل به عنوان یکی از منابع پذیرفته است.
فلاح درباره نظرات خاص آیت‌الله مهدوی کنی بیان کرد: با توجه به اینکه عقل به عنوان حجت درونی شناخته می‌‌شود در بسیاری از امور مثل معاملات شرع و امام معصوم وارد آن مباحث نمی‌‌شود و فقط چارچوب کلی می‌‌دهد. این مباحث تحت عنوان منطقه الفراغ مطرح می‌‌شود. نمونه آن ماهیت عقلایی معاملات و انواع معاملات در عصر جدید است.
وی در پایان درباره نظرات آیت‌الله مهدوی کنی در فقه اضافه کرد: ایشان اعتبار ویژه‌ای به اجماع میدادند در حالی که فقهای جدید اجماع را به عنوان منبع تعطیل کرده‌‌اند و به آن بها نمی‌‌دهند. آیت‌الله مهدوی کنی همانند آیت‌الله بروجردی معتقدند محدوده استصحاب کوچک است و اساساً جایی مطرح می‌‌شود که در گذشته به چیزی یقین داریم و شک داریم که چیز جدیدی آن را باطل کرده باشد و در جایی که به همان یقین شک کنیم مطرح نمی‌‌شود. همچنین آیت‌الله مهدوی کنی به تاریخ و فضایی که در آن حکم و سخن امام معصوم یا فقها بیان شده است توجه داشتند و بر اساس آن فتوا میدادند.مهر
