شبکه اجتهاد اجتهاد و اصول فقه, حکومت و قانون, اقتصاد و بازار, عبادات و مناسک, فرهنگ و ارتباطات, خانواده و سلامت
استاد حوزه علمیه قم بیان داشت: کسی که اعتقاد به نقد معصوم دارد، جایگاه امام(ع) را خوب درک نکرده است و عصمت را مطابق با مبانی شیعه معنا نمی‌کند؛ وگرنه شیعه‌ی معتقد به خود اجازه نمی‌دهد که امام(ع) را مورد انتقاد قرار بدهد.
به گزارش شبکه اجتهاد، استاد سید میرتقی حسینی گرگانی، نسبت به اظهارات نادرست یکی از مسئولان واکنش نشان داده و اظهار داشت: شخصی از ابان بن تغلب پرسید: چند نفر از صحابه پیامبر(ص) از امیرالمؤمنین(ع) متابعت نمودند؟ ابان گفت: می‌خواهی فضل و بزرگی علی(ع) را به وسیله متابعت آنها (اصحاب پیامبر) از علی(ع) بشناسی؟ آن مرد گفت: بله، مقصودم همین است. ابان گفت: والله! ما فضل صحابه را جز به اطاعت و پیروی کردن از امیرالمؤمنین علی(ع) نمی‌شناسیم.
این استاد اخلاق در ادامه بیان کرد: می‌بینیم که در روایات، معیار فضیلت را پیروی از امام معصوم(ع) می‌دانند. حال ایشان چگونه به خود اجازه انتقاد می‌دهد؟! آن هم انتقادی که به معنای اشتباه است؛ و مقصودش این است؛ به طرفی که مورد انتقاد خود قرار داده، بگوید: چرا این کار اشتباه را انجام داده‌ای؟؟
استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم افزود: اگر کسی چنین فکری داشته باشد، بدیهی است که جایگاه امام(ع) را خوب درک نکرده است و عصمت را مطابق با مبانی شیعه معنا نمی‌کند، وگرنه شیعه‌ی معتقد به خود اجازه نمی‌دهد که امام(ع) را مورد انتقاد قرار بدهد.
او افزود: انسانی که به مقام معرفت و شناخت معصوم رسیده باشد، به خود اجازه انتقاد کردن و اشکال گرفتن از امام معصوم(ع) را نمی‌دهد؛ چون امام(ع) را معصوم از خطا و اشتباه می‌داند.
حسینی گرگانی سپس اظهار داشت: یکی از اصحاب امام صادق(ع) شخصی است به نام عبدالله بن ابی‌یعفور؛ به امام صادق(ع) عرض می‌کند: به خدا سوگند! اگر شما اناری را دو نیم کنید و بگویید: نصفی از آن حرام است و نصف دیگر آن حلال، من شهادت می‌دهم آنچه را که فرمودید حلال؛ حلال است، و آنچه را فرمودید حرام؛ حرام است. این معنای شناخت است. لذا وجود مبارک امام صادق(ع) در حق عبدالله بن ابی‌یعفور می‌فرمایند: خداوند متعال تو را رحمت کند.
عضو انجمن اصول فقه حوزه علمیه قم در ادامه عنوان داشت: با توجه به این مبانی دینی، حالا چه کسی به خود اجازه می‌دهد که به وجود مبارک پیامبر اعظم(ص) یا امام معصوم(ع)؛ آن انسان ملکوتی که دارای کمالات معنوی و جایگاه بلند علمی است، اشکال و انتقاد کند؟ آیا شخصی که با مبانی دینی آشنایی دارد چنین اجازه‌ای را به خود می‌دهد که به افضل مخلوقات و اسوه و الگوی جهان بشریت انتقاد کند و بگوید که تو خطا کردی و اشتباه کردی؟! چرا این رفتار خطاکارانه و اشتباه‌گونه را انجام دادی؟!
استاد درس خارج حوزه علمیه قم در خاتمه گفت: طبیعی است که این شخص به مقام بلند و جایگاه رفیع امام(ع) توجه نداشته، وگرنه به خود اجازه نمی‌داد که بگوید: ما در زمان ظهور به امام زمان(عج) هم انتقاد می‌کنیم. چراکه به امام(ع) نمی‌شود انتقاد کرد، و انتقاد را کسی انجام می‌دهد که معرفت و شناختی نسبت به مقام والای امام معصوم(ع) نداشته باشد.
