شبکه اجتهاد اجتهاد و اصول فقه, حکومت و قانون, اقتصاد و بازار, عبادات و مناسک, فرهنگ و ارتباطات, خانواده و سلامت
شبکه اجتهاد: هر سال باید نسبت به درک پیام عاشورا بیشتر اهتمام بورزیم، اگر محرمی بر عزادار بگذرد و جلوه جدیدی از امام حسین(ع) و عاشورا بر او نمایان نشود، این انسان در یک جایگاه متوقف مانده است.
انسان با عزاداری بر امام حسین(ع) تکامل پیدا می‌کند، برخی گمان می‌کنند که اشک بر مصائب امام حسین(ع) تنها برای ما ثواب و غفران ذنوب را به دنبال دارد، اما در واقع باید گفت که اشک ریختن افزون بر ثواب و غفران ذنوب برای انسان تعالی روح و تکامل را در پی دارد.
همانطور که نشستن در مسجد انسان را به خداوند نزدیک می‌کند، حضور در مجلس عزاداری امام حسین(ع) و اشک ریختن نیز برای او یک تعالی قهری و ناخودآگاه به وجود می آورد.
امام رضا(ع) فرمودند «هر کس در حزن ما محزون و در شادی ما مسرور شود، در درجات بالای بهشت با ما است»، انسان برای کنار معصومین(ع) قرار گرفتن باید رشد معنوی داشته باشد و این مهم با عزاداری‌های خالصانه محقق می‌شود.
عزادار حقیقی کسی است که نگاهش به دین فقیهانه باشد، تفقه برای این است که انسان خودش را در چهارچوب دین حفظ کند.
عاشورا را می‌توان با دیدگاه‌های مختلف اعم از نگاه تاریخی، احساسی و عاطفی، عقلانی و فقهی بررسی کرد؛ در نگاه فقهی دانسته می‌شود که قیام امام حسین(ع) از روی تفقه در دین بوده و نگاه ایشان فقیهانه بوده است.
تا هنگامی که ضوابط اجتهادی به میدان نیاید نمی‌توانیم درک صحیحی از واقعه عاشورا داشته باشیم؛ اگر نگاه فقهی محقق شود به یقین خواهیم دید که از ابتدا تا انتهای قیام امام حسین(ع) بر اساس مبانی فقهی بوده است.
تنها فقه می‌تواند فلسفه قیام امام حسین(ع) را توضیح دهد، نه تاریخ، نه احساس، نه عرفان و نه عقل قادر نخواهند بود که فلسفه قیام حسینی را شرح دهند، چراکه این فقط فقه است که می‌گوید انسان به هنگام در خطر بودن اسلام باید قیام کند و از جان خویش مایه بگذارد.
