بایگانی برچسب: اصطلاحات اصولی

مفسِّر و مبیِّن نظریات امام یک مذهب فقهی را اهل تخریج گویند.

اصطلاحات فقهی؛ حرف «س»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ذ»

انما لفظ دلالت کننده بر حصر و استثنا می باشد.

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ض»

انقیاد، امتثالِ حجت شرعی یا عقلیِ غیر مطابق با واقع است.

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ز»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ر»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «د»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «خ»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ح»

اصطلاحات فقهی؛ حرف «ج»

اصطلاحات فقه؛ حرف «ث»

اجماع مرکّب اتّفاق حاصل از ترکیب دو نظر یا بیشتر بر نفی قولی دیگر را گویند. اجماع مرکب به استناد به مجموع آرای فقها در یک مسئله برای نفی قول خارج از آن مجموعه اطلاق می‌شود. فهرست مندرجات ۱ – تعریف اجماع مرکب ۲ – توضیح ۳ – نکته ۴ – حجیت اجماع مرکب ۵ – عناوین مرتبط ۶ – پانویس ۷ – منبع تعریف اجماع مرکب هرگاه مجتهدان یک عصر درباره امری دو یا چند نظر ابراز کرده باشند، به طور ضمنی بر نفی قول‌های دیگر نیز اتفاق نموده‌اند مانند این که گروهی از فقها بر حرمت چیزی و …

تبعیت: پیروی کردن – پاک گشتن چیز نجس به تبع پاک شدن چیز نجس دیگر؛ مانند ظروفی که در آن انگور را برای سرکه می‌ریزند، که نخست تبدیل به شراب، سپس تبدیل به سرکه می‌شود. تجافی: نیم خیز نشستن – مأمومی که به رکعت اول نماز جماعت نرسیده، هنگام تشهد خواندن امام به حالت نیم خیز می‌نشیند. تحت الحنک: زیر چانه، آن قسمت از عمامه که زیر گلو آویخته می‌شود. تخلی: تخلیه کردن – بول و غائط کردن. تخمیس: خارج کردن خمس مال، خمس مال را تأدیه کردن. تروّی: تفکر در تعداد رکعات نماز به هنگام شک. تزکیه شده: حیوانی …

خارج کردن چیزی از حکم پیشین را استثناء گویند. عنوان استثنا هم در فقه کاربرد دارد و هم در اصول. از عنوان استثاء در علم حدیث و تفسیر هم بحث شده است.

اخبار تثلیث که مقابل اخبار توقف می‌باشد، به اخباری می‌گویند که از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و برخی امامان معصوم (علیهم‌السلام) وارد شده و در آنها، امور به سه دسته تقسیم شده است: حلال، حرام و مشتبه(حلال بیّن و حرام بیّن و شبهات بین ذلک).

استصلاح به معنی استنباط حکم بر اساس مصالح مرسله می باشد.

انفتاحی، قائل به عدم انسداد باب علم و علمی به احکام شرعی در عصر غیبت است.

امر متعلق به شیء خاص را امر خاص گویند.

زوالِ صورتِ چیزی را انحلال می‌گویند و از آن در اصول فقه، کتب قواعد فقهی و نیز بابهای عقود و ایقاعات فقه سخن رفته است.

انقلاب نسبت، تغییر نسبت میان دو دلیل متعارض، با ورود دلیل سوم است.

برخی از اصطلاحات فقهی و معانی آنها