شبکه اجتهاد اجتهاد و اصول فقه, حکومت و قانون, اقتصاد و بازار, عبادات و مناسک, فرهنگ و ارتباطات, خانواده و سلامت
شبکه اجتهاد: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، رسول اسلام و رسول مسلمانان نیستند و رسانه‌ها دقت کنند که بر روی نام پیامبر اکرم به عنوان رسول اسلام تاکیدی نداشته باشند. چون آن حضرت رسول خداست از طرف آسمان و رسول انسان است از طرف زمین.
رسول اسلام نداریم
مشخص نیست واژه رسول اسلام یا رسول مکرم اسلام را چه کسی القا کرده است. با معارف رسول خدا می‌توان برادری انسانی را نهادینه کرد. تاکید می‌کنم، نه فقط برادری دینی و مذهبی بلکه برادری انسانی که از بیش از ۱۰ آیه استفاده می‌شود و می‌توان خانه مشترک بشریت را ساخت.
او خاتَم الانبیاء و خاتِم الانبیاء است و دین آن حضرت، جامع همه شئون انسانی است. جهانی و جاودان است. او رحمه للعالمین است. روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) ذیل آیه اول سوره شمس نقل شده که آن حضرت فرمودند: منظور از شمس رسول خداست و چقدر مشابهت عمیقی میان خورشید و پیامبر وجود دارد. خورشید، تکرارناپذیر است و خسته کننده نیست، بر همگان می‌تابد و هستی را گرم می‌کند. خورشید مرزبندی ندارد و خودی و غیرخودی نمی‌شناسد و اینها را در پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌بینیم.
مظلومترین دوره پیامبر (ص)
به تحقیق هیچ زمانی مظلومیت پیامبر به اوج دوران کنونی نبوده است. داعش و پیروان داعش به نام اسلام خون می‌ریزند و خود را منسوب به مکتب پیامبر می‌دانند. این در حالی است که هیچ تناسبی میان بی اخلاقی این افراد و پیامبر برقرار نیست. لذا پیامبر امروزه مظلومترین دوران خود را می‌گذرانند.
امام صادق (ع) موسس مکتب شیعه نیستند
از دو رفتار گلایه دارم. وقتی سخنرانان و رسانه‌ها می‌خواهند امام صادق (علیه‌السلام) را وصف کنند، می‌گویند موسس مکتب جعفری و موسسه مذهب شیعه و غفلت خودی‌ها و زرنگی مخالفان به این خبط ناموجه دامن می‌زند. البته مکتب شیعه مرهون و مدیون امام صادق (علیه‌السلام) است اما آن حضرت موسس مکتب شیعه نیستند.
گلایه دیگر این است که وقتی می‌خواهند از امام صادق (علیه‌السلام) تعریف کنند، کرامات آن حضرت را برجسته می‌کنند. مثلا این که کجا با حیوانی سخن گفتند یا درختی را به حرکت درآوردند یا از غیب خبر دادند. من نمی‌خواهم این موارد را انکار کنم ولی تاکید من بر این است که وقتی از امام صادق (علیه‌السلام) مطلبی را بیان می‌کنیم، از تبیین معارف اصیل اسلام توسط امام صادق (علیه‌السلام) و تربیت هزاران شاگرد در عرصه‌های مختلف سخن بگوییم. از خرافه زدایی، بیان کژی‌ها، ناراستی‌ها و نادرستی‌ها و غلوها گفتگو کنیم.
دانشگاهی برای همه انسان‌ها
یک مرد شامی به محضر امام جعفر صادق (علیه‌السلام) رسید و گفت بلغنی انک عالم بکل ما تسئل عنه برای من خبر آورده‌اند که از هر چه بپرسند جواب می‌دهی. آن شخص با تکبر متکی به دانش خود به امام پیشنهاد مناظره داد. امام فرمود در چه موضوعی می‌خواهی مناظره کنی و آن مرد شامی گفت درباره قرآن که امام فرمودند با حمران مناظره کن. مرد شامی گفت من می‌خواهم با شما مناظره کنم ولی امام فرمودند: اگر با حمران مناظره کردی و بر او غالب شدی یعنی بر من غلبه کرده‌ای.
مرد شامی با حمران مناظره کرده و محکوم شد. آن گاه خواست در ادبیات عرب و علوم عربی مناظره کند که امام او را به ابان بن تغلب حواله دادند. سپس او را در فقه به زراره بن اعین، در کلام به مومن الطاق، در جبر و تفویض به طیار، در بحث توحید به هشام بن سالم و در امامت به هشام بن حکم معرفی کردند. بنابر این امام صادق (علیه‌السلام) موسس چنین مدرسه‌ای بودند که دانشگاه و مدرسه ای از اسلام برای انسان بود. یعنی در این دنشگاه مذهب خاص، جنسیت و ملیت معین شرط نبود. گزینشی وجود نداشت. درب این مدرسه به روی همه باز بود و هرکسی می‌توانست در آن شرکت کند. اگر می‌خواهیم از امام صادق (علیه‌السلام) بگوییم به این مطالب اشاره کنیم.
در زمان امام صادق (علیه‌السلام) همه عواملی که آن حضرت را به یک حرکت نظامی افراطی و پوپولیستی بکشاند، وجود داشت؛ به گونه ای که بخشی از شیعیان افراطی از مدینه، گروهی از خراسان و ابومسلم خراسانی، از طرف بصره، از طرف جوانان کوفه، زیدیه و بنی الحسن در مدینه خواستار حرکت نظامی بودند و حتی امام صادق (علیه‌السلام) به حسادت متهم شدند ولی به یک حرکت کور قابل سرکوب تن ندادند و فرهنگ را اصلاح کردند تا اسلام حفظ شود.
باید با آن جمله ای که امام صادق (علیه‌السلام) درباره پیامبر فرمودند: درباره خودشان بگوییم. امام فرمودند: پیامبر خورشید بود و من می‌گویم خود او نیز خورشید منظومه ملکوت بود. ابن تیمیه که دشمن اهل بیت است و تا بتواند فضایل ایشان را انکار می‌کند تا حدی که گویا برای انکار فضایل اهل بیت آمده بود می‌گوید: ان جعفر بن محمد من ائمه الدین باتفاق اهل السنه؛ جعفر بن محمد از امامان دین است. یعنی باید دین را از جعفر بن محمد گرفت و این را فقط من نمی‌گویم بلکه به اتفاق اهل سنت امام صادق (علیه‌السلام) چنین شانی دارد. (منهاج السنه جلد یک صفحه ۴۹۷).
