توثیق مذهب امامیه

مذاهب فقهی شیعی تابع نظرات امامان اهل بیت هستند که از آن میان مکتب شیعی دوازده امامی که عمده‌ترین نحله شیعی است از آراء امامان دوازده گانه مشهور خود به خصوص امام ششم ابو عبد الله جعفر بن محمد الصادق (ع) پیروی می‌کند و به همین جهت به «جعفری» نیز شهرت دارد.
مراد از توثیق این است که مشروعیت درون دینی مذهب امامیه اثبات شود. در این خصوص باید دو مطلب بیان شود: ۱ ـ اهل بیت چه کسانی هستند؟ ۲ ـ مشروعیت اتباع از اهل‌البیت.
اما در تعیین اهل البیت: ۱ ـآیه تطهیر ۲ ـ روایات نازله در مورد آیه، که آمده‌اند آن‌ها را نام برده‌اند.
اما نسبت به توثیق اهل‌البیت: ۱ ـ حدیث ثقلین ۲ ـ حدیث سفینه ۳ ـ حدیث حطّه ۴ ـ حدیث ائمه اثنی عشر ۵ ـ حدیث أمان
مفاد حدیث ثقلین:
– پیوستگی و همراهی عترت با قرآن نشانه علم اهل البیت به قرآن است.
– تمسک به یکی کافی نیست بلکه باید هم از عترت و هم از اهل البیت استفاده کرد و به آن دو با هم تمسک نمود.
– اعلمیت اهل البیت نسبت به دیگران؛ چون دیگران را به آن‌ها ارجاع داده‌اند.
– دوری از اهل البیت و جلو یا عقب افتادن از آن‌ها جایز نیست پس مرجعیت دینی منحصر به ایشان می‌شود.
– عدم افتراق این‌ها از یکدیگر تا روز قیامت نشانگر استمرار اهل بیت (ع) است.
مسئله شخصیتی و سیره علمی و عملی و دینی ائمه و نوع آرائی که داده‌اند نشانگر و دلیل توثیق فقه شیعه و منهج اهل‌بیت است.