فرهنگ و ارتباطات

  در گفتگوی اختصاصی با آیت‌الله مددی: «لهو، لعب و لغو» حرام نیستند با غرض عقلائی، حرمت قمار منتفی می‌شود قاعده لاضرر، احکام مخالف با شادی را برمی‌دارد فقها، مانع شادی مردم نیستند «فاطمیه» یا «نوروز»؟ چرا روحیّه فقهی تشیّع، ترویج عزاداری است نه شادی؟ / شهروند درجه دو فقه! تلاش‌هایی پراکنده در موضوعی مهم! عید باستانی نوروز، از نگاه فقیه عرب

یکی از نشانه‌های زندگی پویا و به اصطلاح قرآن، «حیات طیّبه»، شادی است. انسان‌ها در طول زندگی خود، همواره در تلاش‌اند تا از غم و اندوه فاصله گرفته و در مسیر شادی قرار بگیرند. آن‌ها برای دست یابی به آن، حتّی حاضرند هزینه‌های گزافی را نیز بپردازند. نیاز بشر به شادی، اندیشمندان علوم مختلف را به بررسی و موشکافی این پدیده انسانی واداشته است. در این نوشتار، تلاش شده است تا کتاب‌ها و مقالات مهمّ منتشر شده در این حوزه، گزارش داده شود.

چندی پیش مؤسّسه گالوپ در نظرسنجی‌ای که در کشورهای دنیا انجام داده بود، ایران را پس از عراق، به عنوان دومین کشور غمگین دنیا معرّفی کرد. پس از ایران نیز کشورهای مصر، یونان و سوریّه قرار داشتند. این آمار البتّه به نظر غیرواقع‌بینانه می‌رسید؛ زیرا اگرچه وضع اقتصادی کشور ما آنچنان به سامان نیست، امّا به هر حال بدتر از زیمبابوه‌ای نیستیم که سال‌هاست با تورّم چندصد درصدی دست و پنجه نرم می‌کند.

تقارن میان عید نوروز و عزا، برای نخستین بار نیست که اتفاق می‌افتد، بلکه پیش از این نیز در مواردی غیر از تقارن ایام عزاهای مذهبی، این اتفاق رخ داده است؛ برای نمونه در روز ۲۸ اسفند ۱۳۴۱ امام خمینی و حضرات آیات: شریعتمداری، میلانی، روحانی، بهبهانی، تنکابنی (فلسفی)، آشتیانی و آملی جشن نوروز را تحریم کردند. در آن سال، مردم که بنا به سنت گذشته همه‌ساله حلول سال نو و آغاز بهار را جشن می‌گرفتند، در اعتراض به برگزاری رفراندوم انقلابِ سفیدِ شاه، به پیروی از حکم مراجع و علما نوروز را جشن نگرفتند. در مدرسه‌های علوم دینی به همین مناسبت پرچمی سیاه به اهتزاز درآمد که بر روی آن قید شده بود: «امسال مسلمین عید ندارند». بسیاری از روحانیان نیز نوار سیاه رنگی به نشانه عزا بر سینه خود نصب کرده بودند.

من با نظر شما موافقم که یک مقدار نسبت به اعیاد، کم‌لطفی داریم. این را باید قبول بکنیم که ما مسلمان‌ها، کم‌لطف هستیم. برای خیلی مسائل دیگر که اهمّیّت چندانی ندارد کارهای مفصّلی انجام می‌دهیم؛ امّا در مورد این گونه مناسبت‌ها که از همه چیز مهمّ تر هستند، ارزش کمتری قائل هستیم و مثلا دهه شادی نمی‌گیریم.

باید دو فاکتور را در نظر گرفت. یکی اینکه ضرر محتمل چیست؟ و دوم، اینکه احتمال ضرر، در چه سطحی، موجب حرمت است؟ بر این اساس، ورزش‌ها و تفریحاتی که یا ضرر یسیر دارند یا احتمال ضرر در آن‌ها ضعیف است، از نگاه فقه اسلامی حرام نیستند.

ویژه‌نامه همایش «مبانی مدارای دینی و مذهبی و الگوی امام موسی صدر»

۱٫ التقیه علی ضوء الفقه الاسلامی استاد راهنما: محمدهادی حکیم؛ استاد مشاور: صدرا هاشمی؛ دانشجو: حسن زلغوط؛ مرکز: جامعه المصطفی‌العالمیه؛ ۱۳۸۵٫ چکیده: این پژوهش می‌کوشد مشروعیت عمل به تقیه نزدِ شیعه امامیه و اهل سنّت و ادلّه قرآنی، روایی، اجماع و عقل را ثابت کرده و به برخی شبهه‌های وارد شده در این زمینه پاسخ بدهد.

مدارا با مخالفان مذهبی از دیدگاه فقه اسلامی نویسنده: سیدصادق سید حسینی، فصلنامه حبل‌المتین، مقاله ۲، دوره اول، ۰٫۳ (پیش شماره دوم)، تابستان ۱۳۹۱٫ چکیده: مدارا به معنای رفتار منطقی و نرم‌خویی و خوش‌خلقی با مخالفان در ساحت‌های مختلف سیاسی و عقیدتی، به عنوان سرلوحه و شعار دین مبین اسلام بالاخص مذهب تشیع است؛ وخشونت با مخالفان به معنای تندخویی و برخورد فیزیکی با او تنها به دلیل مخالفتش، به شدت در آموزه‌های وحیانی و عقلانی اسلام رد شده است.

بخشی از این پیش‌زمینه‌ها به حوزه اندیشه و در حوزه اندیشه نیز فرازهای بسیاری به فقه ارتباط می‌یابند. مدارا از این سنخ است. پرسش فقهی در زمینه مدارا این است که در برابر صاحبان دیدگاه‌های مختلف کلامی و فقهی چه موضعی باید برگزید؟ آیا حکم شرعی در این زمینه مدارا است؟ یا آن که مدارا صرفاً مربوط به حوزه تعامل در زمینه‌های عملی است و در زمینه برخورد با اندیشه وظیفه‌ای را که فقه بر دوش می‌نهد چیزی غیر از مدارا است؟

ما، هم ‏اینک، در پیشگاه تو و در خانه‌‏اى از خانه‌های تو، در ایامِ روزه، به‏ خاطر تو، گِرد آمده‏ایم. دل‌های ما به سوى تو پر می‌کشد و خردهاى ما نور و هدایت را از تو می‌گیرد. تو ما را فراخوانده‏اى تا در کنار یکدیگر در خدمت به خلق گام برداریم و بر کلمه سواء براى خوشبختى بندگانت اتفاق کنیم. به سوى درگاهت روى آورده‏ایم و در محراب تو نماز گزارده‌ایم.

    کتاب پایان‌نامه نرم‌افزار   آنچه تقدیم شد گزیده‌ای از محتوای پرونده فقه و تکفیر است که پبش‌تر منتشر شده بود؛ علاقه‌مندان به مباحث وهابیت، تکفیر و داعش می‌توانند محتوای کامل این پرونده را از این آدرس مطالعه کنند.

وهابی‌ها هر آیه‌ای که موافق عقیده‌شان نیست با توجیه و تقدیر گرفتن به نفع خودشان تفسیر می‌کنند. جریان‌های تکفیری به جای اینکه عقیده خود را از قرآن و روایات بگیرند، می‌خواهند عقیده خود را با قرآن و سنت توجیه کنند.

آثار و قبور و اماکن مقدس اسلامی که با چه سختی بدست مسلمان در چهارده قرن حفظ شده بود به دست وهابی‌ها و تکفیری‌ها افتاد و اینگونه خراب و نابود شد. وهابیت از یک سو دم از اسلام می‌زنند ازسوی دیگر خلاف نص قرآن و اجماع مسلمین عمل می‌کنند.

می‌بینیم که از گوشه کنار جهان به داعش می‌پیوندند و گمان می‌کنند که به اسلام ملحق شده‌اند و حتی ناموس خود را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند، لذا ما به شیعه و سنی می‌گوییم که آگاه باشید گروه‌های تکفیری از ما نیستند و ما هم از آنها نیستیم.

وهابی‌ها می‌گویند قدرت غیبی مخصوص خداست و ادعای قدرت غیبی موجب کفر است در حالی که اینها اشتباه کرده‌اند چراکه ملاک توسل به ذات الهی است و شفاعت در بین مسلمانان، به استناد نص قرآن، به معنی واسطه بودن بین شخص و خداوند است.

استاد برجسته خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم با اشاره به روایتی از سنن داود و صحیح بخاری از پیامبر اکرم(ص) گفت: بر مبنای کلام پیامبر(ص) که می‌فرماید «... رجلٍ مُسلمٍ أکفر رجلًا مسلماً فان کان کافراً، والّا کان هو الکافر» گروه‌های تکفیری در سوریه و عراق که خودشان بی‌معیار تکفیر می‌کنند و اقدام به قتل همه می‌کنند، خودشان کافرند.

تکفیر هر شخص شرایط و موانعی دارد و تکفیر مطلق با تکفیر معین احکام متفاوتی دارد و بدون شناخت شرایط و موانع آن نمی‌توان کسی را تکفیر کرد.

تکفیری‌ها غالباً وهابی‌هایی هستند که حتی از خود وهابیت نیز منحرف شده‌اند. وهابی‌های واقعی در این مرحله و بدین نحو افراطی نیستند. هر چند این گروه‌ها از وهابیت سرچشمه گرفته‌اند ولی خودشان مسلک خاصی دارند.

استاد برجسته حوزه علمیه قم گفت: راه اسلام راه تقریب است و ارزش مسلمانان به دوستی، برادری و تفاهم بوده و مسلمانان باید با اتحاد و همبستگی برای پیشبرد اهداف اسلام تلاش کنند.

مشاهده متن کامل کتاب

نقدی بر افکار و اقدامات تکفیری برخی از مذاهب متعصب اسلامی به ویژه فرقه وهابیت و نقش تخریبی چنین اندیشه‌هایی در شکل‌گیری وحدت و تقریب بین مذاهب اسلامی است. در این مقاله دیدگاه برخی از فرقه‌های مسلمان در فاسق و کافر خواندن بعضی دیگر از گروه‌ها و مذاهب اسلامی و در نتیجه گسترش خشونت و اختلاف بین مسلمانان، مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته و عدم مشروعیت تفکرات تکفیری از منظری قرآنی و روایی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نویسنده آیاتی از قرآن کریم مبنی بر بدعت بودن فتاوای تکفیری را مورد شرح و بررسی قرار داده و این قبیل از فتاوا را ریشه در جهل و تعصب کور دینی و مذهبی و عدم شناخت احکام شرعی ارزیابی نموده است.

نقد افکار تکفیری مخالفان شیعه و عدم اقرار آنان به امامت ائمه اثنی عشر است. در این پژوهش سعی شده است ادله منکران شیعه امامیه و امامان معصوم در مسأله امامت و خلافت نقل و مورد نقد و ارزیابی قرار گیرد. نگارنده ضمن بیان دیدگاه‎های متعصبانه برخی از علمای افراطی اهل‏سنت در تکفیر شیعیان تنها به خاطر اعتقاد به امامت امامان معصوم این‏گونه لجاجت و عناد را نوعی کفر تلقی کرده و مخالفان و منکران ولایت و امامت ائمه اثنی عشر را مخلدان در آتش جهنم دانسته است. از نظر وی کسانی که منکر امامت امامان شیعه هستند در واقع منکر ضروری‏ترین حکم قرآن هستند و از گردونه ایمان و اسلام خارجند زیرا قرآن کریم صراحت بر عصمت اهل‏بیت پیامبر (ص) و به تبع آن امامان دارد.

پژوهشی درباره تکفیر و تفسیق از دیدگاه کلامی معتزله و اشاعره است. کفر و فسق از جمله مسائلی است که در علم فقه و بیشتر در علم کلام مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. در فقه و شرع، کفر و فسق بر اساس نص قرآن و بعضی احادیث قابل تعریف است و این مورد از کفر و فسق دارای حجیت شرعی و فقهی است، ولی به اعتقاد نویسنده کفر و فسق در علم کلام غیر از کفر و فسق در علم فقه است. به باور وی، در علم کلام تشبیه و تجسید درباره خداوند به اجماع کفر است، ولی نظریات کلامی درباره مصداق کلامی این دو یکسان نیست و هر فرقه‌ای به گونه‌ای از آن تعریف ارائه کردند. از این رو بستی بعضی از دلایل معتزلیان که براساس آن جبریان را کافر می‌پندارند بی اساس می‌داند. به اعتقاد او پیامبر در غدیر امام علی (ع) را به امامت امت نصب کرده و قائل به عصمت علی و فرزندان اوست. وی همچنین عقیده دارد که محاربه با امام بر حق، فسق را به دنبال می‌آورد، گرچه به اعتقاد کلامی فرق دیگر این گونه نیست. سرفصل‌های کتاب عبارت‌اند از: کفر و فسق، آیا تعیین مصداق کفر و فسق واجب است؟ ویژگی کفر، دلالت‌های کفر، قول به تشبیه، خارج شدن از توحید و قول به تفسیق.

وهابیت فرقه ای است که بیش از دو قرن از ظهورش می گذرد, آنان در این دو قرن با تکفیر دیگران, ضربات سهمگینی بر پیکر وحدت امت اسلامی زدند.آنان که خود را پرچمدار توحید می دانند دلیل و مستند گفتارشان را کلام خدا و سنت رسولش می پندارند در حالی که تمام این برداشت ها سطحی است و با برداشت عالمان اسلامی قرون متمادی در تعارض آشکار است. نویسنده درصدد شناخت وهابیت و برداشت های سطحی آنان از دین را مورد نقد و بررسی قرار می دهد.

نویسنده :  رضوانی کاشانی، علی‌اصغر نوع: تالیف ناشر:  محل نشر: تهران تاریخ چاپ: ۱۳۹۰/۱/۱  زبان: فارسی

"تحقیقی قرآنی و روایی درباره مستندات برخی از «گناهان اخلاقی» است. در این کتاب سعی شده است با استفاده از آیات و روایات حرمت برخی از صفات زشت اخلاقی مانند عیب‏جویی، چاپلوسی، حسد، جدل، تمسخر، فریب، غیبت و خیانت مورد بحث و بررسی قرار گرفته و ادله قرآنی و روایی حرمت آن‏ها بیان گردد. نگارنده همچنین به آثار منفی روانی، دنیوی و اخروی این قبیل از گناهان اشاره نموده و توضیحاتی در مورد ماهیت آن‏ها ارایه می‏نماید. وی در بخش دوم کتاب آیات و روایات متناسب با این هشت گناه را نیز ذکر کرده و ترجمه می‏کند."

کت‍اب ح‍اض‍ر ح‍اوی آرای م‍ح‍م‍د ن‍اص‍ر الدی‍ن آل‍ب‍ان‍ی، ع‍ب‍دال‍ع‍زی‍ز ب‍ن ع‍ب‍دال‍ل‍ه ب‍ن‌ب‍از، م‍ح‍م‍دب‍ن ص‍ال‍ح ع‍ث‍ی‍می‍ن، در ب‍اب م‍س‍ئ‍ل‍ه «ح‍کم ب‍ه غ‍ی‍ر م‍ا أن‍زل آل‍ل‍ه» م‍ی‌ب‍اش‍د

در این نوشتار جریان وهابیت از منظر تفکر تکفیری بررسی و تحلیل شده است. نویسنده پس از بیان توضیحاتی درباره ایمان و کفر، دیدگاه قرآن و پیامبر (صلّی الله علیه وآله) و برخی از صحابه در نهی تکفیر را آورده و آن‌گاه به بررسی عوامل ظهور فکر تکفیری پرداخته است. وی عواملی همچون جهل، تعصب، اکتفا به مطالعه کتب، عجب و خودبزرگ‌بینی و علاقه به پیشتاز بودن را از دلایل ظهور تفکر تکفیری دانسته است. از دیگر موضوعاتی که در این کتاب بررسی شده، عبارت است از: آثار تکفیر، علاج فکر تکفیری، جوانان و خطر تکفیرگرایی، فکر تکفیری و مقابله پیامبر (صلّی الله علیه وآله) با آن، تکفیری‌های قرن چهارم، ابن تیمیه تکفیری قرن هشتم، محمد بن‌عبدالوهاب تکفیری قرن دوازدهم، مقایسه‌ای بین خوارج و وهابیان، وهابیان تکفیری از دیدگاه اهل‌سنّت.

مسلمانان در عصر پیامبر-صلی‌الله‌علیه‌وسلم- در زمینه‌ی اصول و فروع دارای یک روش بودند،‌ اما دیری نپایید که فتنه‌ای بزرگ پدیدار گشت و برخی مسلمانان بر اساس فهم غلط و بینش نادرست از اسلام، مسلمانان دیگر را تکفیر کردند.